mesleğe yeni adım atan bi zat olarak şimdilerde sabırlarına her zamankinden fazla hayran kaldığım öğretmen çeşidi. zira kazık kadar insanın, tüm gün bir çocuk seviyesinde hareket etmesi zor, zor olduğu kadar tehlikeli.
belkide içerisinde en fazla idealistlik barındıran meslektir. zordur, herkesin yapamayacağı kadar özveri ve sabır isteyen bir meslektir. işin en kötü tarafı meslek hayatı boyunca haşır neşir olunan şey, bir çocuk! yani gayet riskli bir durum. bir çocuğun hayatının belkide en mühim döneminde en önemli karakteri olur anaokulu öğretmeni. büyük ihtimalle onun rol modeli olur. yaptığı her hareket çocuk için bir uyarandır zaten bu nedenle ciddi bir zorluk mevzu bahistir. üzerine titrenmesi gereken, sabır isteyenlerdir çocuklar. bundan dolayı bu meslek seçilecekse eğer, cidden ne istediğini biliyor olmak gerekir.
yaz aylarında gönüllü olarak yaptığım,kolaymış gibi görünen ama aşırı zor olan meslek.çocukları sevmiyorsanız kesinlikle uzak durun.
ses kısılması,çocuk sesine karşı duyulan alerji bu mesleğin başlıca yan etkileridir.iyi yanları da vardır tabii,pırıl pırıl çocukları görüp gelecek için ümitlenmek,çocukların sizi idol bellediğini anladığınızda yaşadığınız sevgi patlaması...
okuması ve çalışması en rahat alan. 5 saatlik çalışma süreleri içinde okul idaresine bağlı olarak sigara, tuvalet, yemek, telefon ihtiyaçlarının hepsini görebiliyorlar. en azından doğuda böyle.
