--atatürk'ten bir ani--
Gazi, çiftliğinde dolaşıp hava alırken oldukça yaşlı bir kadına rastladı Atatürk attan inerek bu ihtiyar kadının yanına sokuldu :
-Merhaba nine
Kadın Ata'nın yüzüne bakarak hafif bir sesle:
- Merhaba dedi
- Nereden gelip nereye gidiyorsun?
Kadın şöyle bir duralayıp,
- Neden sordun ki, dedi. Buraların saabısı mısın? Yoksa bekçisi mi? Paşa gülümsedi
- Ne sahibiyim ne de bekçisiyim nine. Bu topraklar Türk milletinin malıdır.Buranın bekçisi de Türk milletinin kendisidir. Şimdi nereden gelip nereye gittiğini söyleyecek misin?
Kadın başını salladı :
-Tabii söyleyeceğim,ben Sincan'ın köylerindenim bey, otun güç bittiği, atın geç yetişdiği, kavruk köylerinden birindeyim. Bizim muhtar bana bilet aldı trene bindirdi, kodum Angara'ya geldim
- Muhtar niçin Ankara'ya gönderdi seni?
- Gazi Paşamızı görmem için.Başını pek ağrıttım da Benim iki oğlum gavur harbinde şehit düştü. Memleketi gavurdan kurtaran kişiyi bir kez görmeden ölmeyeyim diye hep dua ettim durdum. Rüyalarıma girdi Gazi Paşa. Bende gün demeyip mıhtara anlatınca,o da bana bilet alıverip saldı Angaraya, giceleyin geldimdi. Yolu neyi de bilemediğimden işte ağşamdan belli böyle kendimi ordan oraya vurup duruyom bey
- Senin Gazi Paşa'dan başka bir isteğin var mı? Kadını birden yüzü sertleşti
- Tövbe de bey, tövbe de! Daha ne isteyebilirim ki O bizim Vatanımızı gurtardı. Bizi düşmanın elinden kurtardı.Şehitlerimizin mezarlarını onlara çiğnetmedi daha ne isteyebilirim ondan? Onun sayesinde şimdi istediğimiz gibi yaşıyoruz. Şunun bunun gavur dölünün köpeği olmaktan onun sayesinde kurtulmadık mı? Buralara bir defa yüzünü görmek, ona sağol paşam! Demek için düştüm. Onu görmeden ölürsem gözlerim açık gidecek. Sen efendi bir adama benziyon, bana bir yardım ediver de Gazi Paşayı bulacağım yeri deyiver.
Atatürk'ün gözleri dolu dolu olmuştu, çok duygulandığı her halinden belliydi Bana dönerek,
- Görüyorsun ya Gökçen, işte bu bizim insanımızdır. Benim köylüm, benim vefalı Türk anamdır bu
Attan indim. Yaşlı kadının elini tuttum anacığım dedim, sen gökte aradığını yerde buldun, rüyalarını süsleyen, seni buralara kadar koşturan Gazi Paşa yani Atatürk işte karşında duruyor.Köylü kadın bu sözleri duyunca şaşkına döndü. Elindeki değneği yere fırlatıp, Atatürk'ün ellerine sarıldı. Görülecek bir manzaraydı bu.Ikisi de ağlıyordu. Iki Türk insanı biri kurtarıcı, biri kurtarılan, ana oğul gibi sarmaş dolaş ağlıyorlardı. Yaşlı kadın belki on defa öptü atanın ellerini. Ata da onun ellerini öptü. Sonra heybesinden küçük bir paket çıkarttı. Daha doğrusu beze sarılmış bir köy peyniri. Bunu Atatürk'e uzattı :
- Tek ineğimim sütünden kendi ellerimle yaptım Gazi Paşa, bunu sana hediye getirdim. Seversen gene yapıp getiririm.
Paşa hemen orada bezi açıp peyniri yedi. Çok beğendiğini söyledi. Sonra birlikte köşke kadar gittik. Oradakilere şu emri verdi :
olay psiko-linguistik bağlamda irdelendiğinde; haksız olan başbakan değil, ölçüsüz ve provakatif maksatla orada bulunduğu belli olan, mağduru oynayan bu ne idüğü belirsiz şahıstır.
olaya hangi açıdan bakılırsa bakılsın adab i muaseret kurallarına uyması gereken bir başbakanın çiftçinin sözlerine cevap veremeyince panik halinde sarf ettiği sözdür.
ayrıca (bkz: koylu milletin efendisidir)
adam provakatör olabilir belki fakat bastırılmış duyguların su yüzüne çıkmasını sağlaması ile konu mankeni durumunu hakkıyla yerine getirmiş ve bu cümleyi başbakanlık makamında oturan kişiye söyletmiştir. ben ne dersem o anlayışına karşı sesini yükselteceklere söylenebilecek cümle.
dün itibariyle rte'nin bir televizyon programında pişkin pişkin "demedim, olmadı aslında öyle bişey, kim görmüş ki dediğimi?" diyerek döt kıvırmakta boyut atladığı söz.
insanlar yanlış yapar , insanlar hata da yapar ama yapılan yanlışı kabul etmek yapılan yanlıştan dolayı özür dilemek her insana özgü bir davranış şekli değildir .
"işte ben buraya üç nokta koyuyorum" gibi otosansürlü cümleler sarf eden kişinin, küfür literatüründe yerinin olmadığını söylediği cümle...
kendisi küfür, hakaret literatüründe engin bilgilere sahip olduğu için, onun bu bilgisine saygı göstermeliyiz... adam "literatürde yok" diyorsa yoktur...
başbakanın ve ekibinin ülke için yaptığı o kadar şey göz ardı edilip tek bir cümle ile ön plana cıkarılmaktadır. düşünmek lazımdır. başbakan ekranlardaki birebir tartışma programlarında belgeleri ile sunları yaptık bunları yaptık şeklind acıklama yapmaktadır. fakat neden bu davranışlar ekranlara yansıtılmıyor da günlerce söylediği söz ekranlarda dolanıp duruyor. kimin eli vardır bilinmez ama medyanın şişirmesi ile ön plana cıkmış bir sözdür. aynı olay sözlükte de vuku bulmaktadır. her entry nin altına ananı da al git yazan bir yazar günümüz medyası gibidir. nedir bu karalama politikası bilinmez.
giderken ananı da götür yoksa elimden bir kaza çıkacak şeklinde tercüme edilebilecek küfür * . iktidarsızlığın itirafıdır. zaaflarına hakim olamama durumunun ta kendisidir.
turk siyasi tarihine gecmis olan laftir. enteresan olan durum esasinda bu laf degil de bu lafin sahibi olan kisinin halen buyuk beklentiler icinde olmasidir.
