bir arkadaşımın söyleye söyleye zihnimin en ücra köşelerine yerleştirdiği cümledir. bir gün yanlışlıkla babamında olduğu hararetli bir ortamda bu cümlenin yanlışlıkla dışa vurumuyla yediğim tokatın şiddetini ölçemedim. o gün bu gündür bu cümleden nefret ederim. zaten çok da kötü bir anlamı vardır.
maalesef, türk erkeklerinin çoğunun ağzına pelesenk olmuş, iğrenç bir yemin cümlesi.
nasıl ağızlarına alabiliyorlar anlamıyorum.
Ayrıca bu anaların küfürlerden çektiği nedir arkadaş? az biraz insan olup anneleri göğe çıkarmak gerekirken küfre alet eden zihniyete ne diyeyim, yazıklar olsun.
televizyonlarda fütursuzca ve sansürsüzce kullanılan, dizi ve film içeriklerine sokuşturulan, çok ağır ensest küfür. rtük kulağının üstüne yatıyor hala.
