her bir yitirilen aşkın ardından eskisini unutabilmek için söylenendir. gün itibari ile kesinliği tarafımca tescillenmiştir. allah anaların rahmine kuvvet versin.
ismini vermek istemediğim bir anne düşünün.. 3 çocuğundan en büyüğü prof dr. (tıp doktoru ) , ortancası emekli korgeneral , en küçük oğlu da Ankara'da yine ismini vermek istemediğim bi birlikte Tuğgeneral... Başka söze gerek yok.
düz mantıktan gidilirse "yavru" cevabı verilecek olan sorudur.
doğurulan yavru büyüyüp şekil aldığında "seni doğuracağıma taş doğursaydım"dan, "iyi ki seni doğurmuşum" a uzanan, oradan da "ulan analar neler doğuruyor be" ye giden sirkülasyon da söz konusu olabilir.
bu cümlelerden hangisine maruz kalacağınız size kalmış.
