türkiye'yi istanbul ve anadolu diye ikiye ayırmalarına rağmen istanbul'daki erkeklerin yarısının kendine atfettiği sıfattır. saf, masum ve namuslu olmaları ile ünlüdüler. bütün iyi sıfatları üzerlerinde barındırmış olanları da vardır.
köyünde kalması dilenen, şehre giderse bozulacak insandır.zira bu şahıs alıştığı insanlığı, samimiyeti, doğallığı,dedikoduyu ve ahlak kavramlarını şehirde bulamayacak ve kendini birden (bkz: şarja şarz diyen zihniyet) gibi başlıkların altında bulabilecektir. lakin uygulanan tarım politikalarıyla bu ne kadar mümkündür, işte orası tartışılır.
Delikanlıdır, dürüsttür, saftır. bunların yanında maalesef durup dinlemeden kavgaya dalar, kafa göz yarar, kız peşinde koşar, sever-sevilmez, bahtı karadır, gönlü yaradır.
