Ayrıca Selçuklular(yanlış hatırlamıyorsam 1040 civarında) bizans ordusuna yenilir sonra Türkistan'dan türkler çağrılır ve batı sınırında Türk nüfusu artırılır zaten bizans bu durumdan tedirgin olunca orduda kuman-kıpçak,uzz ve peçenek türklerine taraf değiştirmeyin diye yemin ettirir ama türkler çok önceden Selçuklulara söz vermiştir.
1071 senesinde alp arslan'ın komutası altındaki ordu, Romen Diyojen'in ordularını yok etmesiyle anadolu'nun kapıları türklere açılmıştır. peki bu savaşta kürtlerin rolü neydi ?
--spoiler--
Romen Diyojen, sayısı 80.000'i bulan tam donanımlı bir ordu hazırlayarak Doğu'ya hareket eder. Alparslan, Diyojen'in böylesi büyük bir ordu ile hareket ettiğini haber alınca endişeye kapılır ve sayıları 30-35 bin civarında olan ordusu ile imparatorla mücadele edemeyeceğini düşünerek çareler aramaya koyulur. Tabi tek bir çare vardı. O da ordunun sayısını arttırmaktı
Bunun üzerine bir plan yapılarak, Bizans ordusunda paralı olarak görev yapan Uzlar ve Peçenek Türkleri ile temasa geçerek onları Alparslan'ın ordusuna katmaya karar verildi. Alparslan'ın casusları hemen harekete geçerek Kayseri yakınlarında Peçenekler ile Uzlarla görüşerek onlara durumu kısaca izah ettiler; "Siz de Türksünüz, biz de! Tarihi düşmanımız olan Avrupalıların safında kan kardeşlerinize karşı nasıl savaşırsınız? Gelin bize katılın" denildi. Peçenekler ile Uzların tek bir sorusu oldu: "Size katılmak için bize ne kadar vereceksiniz?"Alparslan'ın casusları; "imparator ne verdiyse aynısı..." Bu cevap Peçenekler ile Uzlar'ı pek tatmin etmedi ve Alparslan'ın adamları tekrar, "Savaştan elimize geçen ganimetten askerimize ne kadar düşerse size de o kadar" gibisinden bir teklif ettilerse de Peçenekler ile Uzlar arasında pek itibar görmedi ve uzlaşma sağlanamayınca Alparslan'ın adamları çaresiz bir vaziyette elleri boş dönerler.
Bu olumsuz haberi alan Alparslan, son umudunu da yitirmiş olmanın verdiği durumla birlikte iyice endişeye kapılmış ve yeni çareler aramaya başlamıştı.
Meyyâfârikin (Silvan) merkez olmak üzere Diyarbekir ve çevresinde hüküm süren ve Kürt bir hanedan tarafından yönetilen Mervânî Emirliği, Sünnî bir sultanlık idi.
Alp arslan, son umudunu da yitirmiş olmanın verdiği durumla birlikte iyice endişeye kapılmış ve yeni çareler aramaya başlamıştı. Belki bir umut olur diye, Vezirlerini ve komutanlarını toplayarak akraba da oldukları mervani'lerden yardım istenecekti.
Teklif değil, sadece haber verilen bu amca çocukları yine tereddüt etmeden gelip Alparslan'ın ordusunda görev aldılar ve üzerlerine düşeni layıkıyla yerine getirdiler. Neticede, Malazgirt Muharebesi Alparslan'ın ordusunun zaferiyle sonuçlandı ve Türklere Anadolu'nun kapısı açıldı.
--spoiler--
Malazgirt Savaşı'nda Kürtler'in rolüyle ilgili en önemli bilgi 13. yüzyıl yazarlarından Sıbt ibnü'l-Cevzi ismiyle tanınan tarihçi eserinde şu şekilde geçer:
" 10 bin Kürt de Sultan'a katılmıştı "
Memlük tarihçisi ibnü'l Nefis'in eserinde ise "Sultan Alparslan'a Kürtlerden üzere 20 bin kadar insan da katılmıştı." şeklinde geçmektedir.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
--spoiler--
Osman Turan, Selçuklular Tarihi ve Türk islam Medeniyeti, istanbul, 2005.
Mükrimin Halil Yinanç, Anadolu’nun Fethi, istanbul, 1944.
ibnü’l-Erzak, Mervani Kürtleri Tarihi, Çev; M. Emin Bozarslan, istanbul, 1990,
--spoiler--
görüldüğü üzere dyojen'in orduları karşısında tamamen çaresiz kalan alp arslan, ordusunun %40'ını oluşturacak kürtler sayesinde muharebeyi kazanarak anadolu anahtarlarını ele geçirmiştir.
