piçliğin bininin bir para olduğu bu futbol dünyamızda, anadolu kulüp başkanlarının, sayısız benzerliklerinden biri.
bilindiği üzre, anadolu kulüpleri, istanbul takımlarının türlü şekillerde kollanmasına yıllardır tanıklık etmiştir. haklı olarak bu ligin figüranları olduklarını, bizansın (istanbul büyükleri) akla gelebilecek her kurum tarafından el üstünde tutulduğunu, çoğu fırsatta dile getirmişler, yakınmışlardır.
ancak, bu son şike olayları sonrası, ceplerine girecek yayın geliri uğruna, fenerin piçliğine göz yummaktalar. meali şu; paramız gitmesin, bu devran dönsün. her yer kirli olsun, fener piçliklerine gururla devam etsin, ama biz paramızı alalım. bunu yapan başka bir meslek türü daha var, sevgili ve pek muhterem uludağsözlük ahalisi:
fahişeler.
bundan sonra deseler yok bizans, yok hakkımız (ki derler yüzlerini kaybedenler), kahrolmaz mı bu satırların yazanı?
peşinen söyleyeyim; takımlarını destekleyen taraftarlar, bu sözümün dışındadır. bu et ticaretine göz yumanlar değil.
