babaların yemeğinden güzel bi parçasını yemeyip evladının ağzına doğru kaşığıyla uzatırken minik bıyıkaltı bir tebessümle söyleyebildiği cümledir. bi de şu var:
+ babişko neden bana veriyosun en güzel yerini? sen yesene.
- baba olursan bir gün, anlarsın evladım.
+ ama baba kızım ben.
- kızım anne olunca anlarsın o zaman.
+ anne olunca anlandığını sen nerden biliyosun baba? sen anne oldun mu ki ?
- ?!?!?!**
babasıyla sorunları olan insanların düşündüğü durum.birkaç sene öncesine kadar ben de öyle düşünüyordum.ta ki gerçeklerle tanışana kadar.yani gerçeklerle en çok boğuşanlar babalar oluyor genellikle.anneler belirli bir yaştan sonra oturdukları yerden ahkam kesiyorlar ki kendi annemi buna örnek verebilirim.bu nedenledir ki babalara hıyar derken bir düşünelim.annelere de demeyelim.her anne için veya her baba için geçerli olabilecek bir söz değil bu.
