alsancak'ta malum kafede oturuyorum. az önce ilçe merkezinde kordon'da dolaştım. ne kadar nezih ne kadar medeni ne kadar pozitif bir şehir yaa bu izmir. uzun bir aradan sonra nefes aldığımı farkettim. bir istanbullu olarak artık kendimi buraya ait hissediyorum. arap yok, afgan yok, barzo yok... bazı şeylerde yokluk iyidir.
odadayım, masanın üzerinde dünden kalan işler var, ufak ufak onları tamamlıyorum. bir yandan şarap (kırmızı) husule geliyor. yarım saate tıraş olup duşa gireceğim. sonra dormire.
