Bir kaç saat kadar önce annemle konuştum telefonda. Bir mesele vardı. Bütün kelimeleriyle anlattı Kadın derdini.
Düşünsenize, Bu memlekette bir annenin kaç kelimesi olabilir ki?
Sonra ben de anlattım, yüzbinlerce kelime içinden seçe seçe hem de.
sonra sesimi yükselttim. Kızdım.
Halbuki mesele bile sayılmazdı..
Bir şey diyemedi, sen dinlen yarın konuşuruz oğlum dedi.
içime dert oldu. Özür dilemek istedim.
Yeniden arayacaktım, geç oldu. Arayamadım.
...
Gün gergindi. Allah belanızı versin hepinizin. Ünvanlarınız dönüp dolaşsın götünüze girsin. Gözünüzü de göğsünüzü de toprak doyursun koduğumun vahşileri. Parçalaya parçalaya bitiremediniz bir avuç hayatımı. Yiye yiye doyamadınız geleceğimi. Canıma ot tıkadınız el birlik. Burnunuzdan gelsin hayat. Dinsizliğinizin Hakkını imansızlar versin. Hayatımı bulandırdınız gözümü döndürdünüz bu yaşımda. Izdırabınızı, eften püften dertlerinizi sikeyim sizin.
....
Sonra bir de haber alamadıklarım var. Merakta koyan biri.
......
Neyse.
Şimdi,
Uyumalıyım.
Ölüm uykusuna yatar gibi,
komaya girer gibi.
Başkalarını düşünmek, başkası derken aile bireyi. Şu an ne yapıyor, neden böyle, nasıl bu hale geldi, bu durumdan nasıl çıkar? işin ilginç yanı ben onun için üzülürken, o da benim için üzülüyor diye düşünüyorum.
