soğuk bir kış günü, karlı ve buzlu zorlu yokuşu tırmanıp otobüsü beklemeye başlamak. 35 dk bekledikten sonra gelmeyeceğini görünce, "otobüs ayağına donucaz burda, bari eve geçeyim yarın giderim" diye yokuşu tekrar akrobatik hareketlerle inmek. o sırada çantayı düşürmek, çantayı almak için arkanı dönüp eğildiğinde otobüsün geldiğini görmek. tam o esnada "belki yetişirim" diye yokuşu tekrar tırmanmaya çalışmak, otobüsün gazlaması ve o sırada da yanınızdan hızla bir arabanın geçip sizi boydan boya çamurlu- buzlu suyla ıslatması.
bir yere yetişmek isterken evde telefonu unutmak. geri dönmek ve kapının önünde anahtarını da unuttuğunu farkedip mna koyayım böyle hayatın deyip saçma sapan bir diyara yol almak.
hayattan soğutan anlardır.
yazılan 5-6 sayfalık mesajı yollamak üzereyken telefonun kitlenmesi veya sıcak bir yaz gününde dondurucudan çıkan dondurma kutusunun içinde fasulye olması gibi..
Aaz önce şirketin önüne çıktım çıkmaz olaydım. Bir çift ama böyle bi çift olamaz ya olmamalı o nasıl bir tip ulan, ah be kızım hiç mi göz yok sende? E tabi bunu gördükten sonra koymucan da napıcan bre.
kötü giden bir ilişkinin ve rayına oturmamış bir hayatın sıkıntısıyla evde tek başına bunalmışken çay koyup balkona çıktıktan sonra birkaç dakikalığına rahatlamak için sigara yakıp ilk nefesi içine çekince kafanı kaldırıp karşı kaldırımda el ele yürüyen bir çift gördüğün andır.
3 yıl sonra gelen edit: ulan sigaramı yaktım yine açtım sözlüğü biri entryimi beğenmiş girdim okudum, kelime kelimesi aynı durumdayım yine. 3 yıl geçmiş lan!
