şüphesiz ağlatır insanı gece gece. daha doğrusu, gerçek insanları ağlatır, kendine insan süsü veren duygusuz yaratıkları değil.
hani camı açarsın ve rüzgar dolar ya odaya. "aaa bahar gelmiş" dersin ya hani. bir kaç kedi yolda ilerliyordur çöpleri karıştırmak üzere. o an anlarsın ya hani sevginin geri dönüşümsüz bir duygu olduğunu. ve sikini avuçlarsın. sanki altında taşakların yokmuşcasına.
bunları kimse anlayamaz elbet. yoğun yaşamak lazım aşkları kardeşlerim. sadece amı değil içini de yalamak lazım. belki de koklamak. ve aşk.
