içinde yaşayanlar arasında şöyle uzun düşünmeye bile gerek duymadan bir solukta, türkler-kürtler, aleviler-sünniler, laikler-muhafazakarlar vs vs diye sıralanabilecek onlarca belki yüzlerce karşıtlık ya da düşmanlık bulunabilecek ülkenin içler acısı halidir.
herkesin kendini çok önemli bir bok zannetmesi yüzündendir, başka n'olacak? yok izmirli-konyalı, yok alevî-sünnî, yok akpli-chpli diye birbirini ayıran, kendini küçük farklardan dolayı üstün, diğerini ezik gören bir toplum olduk iyice. ve emin olun bunun nedeni yahudiler değil, biz kendimiz hoşlanıyoruz bu durumdan. ama dışarıdan bakınca bir fark görünmüyor, sadece birinin tepesinde tüy var. o kadar.
edit: kimse değinmemiş ama, bu ülkede kullandığı telefon yüzünden bile savaş çıkarabilecek kadar mal oğlu mal insanlar var.
arkadaşlar arasında her zaman siyaset,din veya buna benzer kişilik olayları olmayan konular açıldığında ortam biraz gerilir. aramızda ateistimizde var, puta tapanıda, hristiyan olanıda, müslümanıda. lakin her zaman böyle bir şey olduğunda ortalığı biraz sakinleştirmek en iyi çözüm gibi durmuyor, biraz sonra tekrar açıyorlar konuyu. tekrar tekrar sataşıyoruz birbirimize, ne gerek varsa...
ama ben ne zaman biz nereden geliyoruz desem bir anda bir sessizlik oluyor.
biz hangi topraklardan geliyoruz dediğimde aniden susuyorlar.
Memleket isterim
Gök mavi, dal yeşil, tarla sarı olsun;
Kuşların çiçeklerin diyarı olsun.
Memleket isterim
Ne başta dert, ne gönülde hasret olsun;
Kardeş kavgasına bir nihayet olsun.
Memleket isterim
Ne zengin fakir, ne sen ben farkı olsun;
Kış günü herkesin evi barkı olsun.
Memleket isterim
Yaşamak, sevmek gibi gönülden olsun;
Olursa bir şikâyet ölümden olsun.
özellikle memleketinden uzak biri olarak çokça yakındığım hadisedir. sanki bambaşka bir yere düşünce kimse kimseye kendini anlatmıyor. düşüncelerine, savunduklarına ve söylemlerine açık düşüncelikle bakabildiğim insanlar geride kaldı.
şimdi ise herkes bir savunmaya dayalı iletişim içerisinde. ne söylenirse söylensin karşı çıkan ve bolca küçümseme içerikli konuşmalara davetli biri olarak söylüyorum ki;
memleketin, insanlığın ve daha bir çok insana özgü yaradılış meziyetlerinin pek suyu çıkmış.
Insanlarımızın içinde yok o sevgi. Alevi,laz , ermeni, kürt , göçmen , sağcı solcu , muhafazakâr / açık giyinen diye diye böyle oldular.
Yasamadiniz mi bizzat ? Ben bilirim yobaz kuzenlerim var daha evime dönmeden dedikodumu yapiyorlar. Kim kimi seviyor ki ? Hep lafta. Yeri geliyor annem babam bile sevmiyor
Ben kendi nişanimda açık diye istediğim elbiseyi giyemedim , oyle duruyor yepyeni. Neymiş çok açıkmış . Annem babam izin vermedi. Neyi sorguluyoruz ?
