az kişilik bir sınıfta derse geç kalmaktan daha zor bir hadisedir. özellikle de, içerdeki hoca tanınmıyora büyük bir cesaret örneğidir. kapı açılır açılmaz, tüm sınıf arkaya döner, kişi bir an önce arkalardan bir yere yerleşme kaygısıyla, nereye oturduğuna bakmadan ilk boş yere oturur.
gerizekalı gibi bütün sınıf amfinin sağ tarafına doluşmuşsa ve o kadar yer varken en arkaya gitmek gerçekten çaba gerektirecekse, geç geldiğin yetmezmiş gibi bir de koca amfinin sol tarafına tek başına oturmuşsanız, hocanın sizi iyice bellemesine hiç engel kalmamıştır.
(bkz: benim adım nebahat bellek, ben herkesi yerinde bellerim) demişti bir de ilk dersinde...
