şekerin belge ile alındığı dönemden, su doldurulmak istenen yere uzaklığın puslu görüntüsünden bağımsız yetişen çocuklardır. icatlara karşı zaafları, bozuk kişilikleri, neden arayışlarının sığlığı hep bizden uzaktır aslında. dik dururlar olanca şeyden bihaber olmalarına rağmen giyimleri kuşamları hep farklıdır, süsü püsü öncelik alırlar aslında farklı şeyler alınması gerekirken. fotoğrafta bile parlak canlı çıkarlar burma dan gelen türk askeri gibi değillerdir hiç. yorgunluk acı keder uğramaz semtlerine bırakırlar kendilerini anlatılan masalların saraylarına. bizimdirler ama çaktırmazlar abd filmleri ile geçer hayatları anne ve babalarına isyan, sitem yoğundur neden bende yokçuluğu oynarlar durumları bile bile. yabancılaşırlar da git gide, kaygılananlar umurlarında değildir zaten. gelecek temeli değillerdir belki ama katkı sunmaları beklenir onlardan, ama çıkamazlar prensin odasından, festivalin göbeğinden, dans gösterilerinden.
