polislerin donut yemesi. bizde polis kıymalı börek yer, eşini dostunu da "gel lan muharrem, al bi parça" diye yanına çağırır. donut yemeyi tercih eden kesim ise polise göre pek bir(!) elittir.
eve ya da bir mekana her gelenin selam verirken orada bulunan kişilerin adlarını söylemesi. bizde ise bırakın adı ile hitap edip selam vermeyi herkesin annesinin, babasınin, kardeşlerinin nasıl oldukları, çalışıyorsa işinin, okuyorsa okulun nasıl olduğu falan teker teker sorulur. bu açıdan türk insanı muhabbeti ve samimiyeti sever ve selamlaşmalarına bile yansır bu durum.
- aile büyüklerine isimleriyle seslenmek.
- baba eve geldiğinde sere serpe yatan evlat.
- beğendiği kızla kesişmenin tadına varmadan direk gidip konuşmak.
- uzun önsevişme.
çocuğunun odasına kapı çalıp izin alarak giren ebeveyn.
edit: bilmem kaçyüzküsür entry yazdım siyasi, futbol taraftarlı, çok eksi aldım, gocundumsa şerefsizim. ama bu o kadar objektif ki , bizim anamız babamız kapıyı caaart diye açar, en azından benimkiler öyledir. bizimle uyuşmaz arkadaş olumlu olumsuz.
-bilie girebilirmiyim evlat
-lanet olsun gidin başımdan
böyle bir şey var ise suçum sevmek ise asın beni..
