demokrasi ve insan hakları ırak'daki insanları katletmekse,uygarlığın koruyuculuğu israil e destek verip masum insanları ve hatta çocukları öldürtmekse doğru olan söylem.
ayrıca türkiye'nin gerekirse öldürmesi,gerekirse can vermesi de yine insan hakları koruyucusu denilen amerika'nın ve israil'in bir oluşumu olan pkk ile mücadele sebebiyledir.
amerikalılar kötü değildir. ancak amerikayı ve özel sektör aracılığı ile dünyayı avcunun içine almış insanların yaptıkları amerika tepkisinde yoğunlaşmıştır.
ancak türklerle kıyaslandığında amerikanın "iyiliği"nin beş para etmeyeceği gerçeği de siz değerli yazar dostlarımın sinirini bozmamalı.
--
yüzyıllardır yaptığı tek iş insanları müslüman ve türk olmaya zorlamak olan, gerekirse öldüren, gerekirse can bağışlayan türk devletleri ve medeniyetinin (en temel manada) iyi olduğu yanılgısıdır.
--
türk devletleri ve amerika arasında farklardan biridir.
Türkler gerektiğinde öldürür, amerika para için her zaman öldürür.
( para için mi ? ne parası? diyen yazar arkadaşlarıma başlığı açan yazarın bize verdiği "ırakta el konulan petrol'ün insanlığın hizmetine sunulması" bilgisini gösteriyorum)
emperyalizmin ne olduğunu bilen insanın haklı yanılgısıdır. eğer amerikayı sütten çıkmış ak aşık yapacak şey bilim ise, bilimi topraklarımızdan sürmeden önce biz de dünyada bilim bayrağını en önde taşıyan milletlerdendik. ama türkler hiç bir zaman on milyona yakın amerikan yerlisini katletmedi, viyetnama uydurma sebeplerle savaş açmadı, japonyaya atom bombası atmadı, ıraktaki halkı mehsep ve ırk çatışmalarına sürükleyip ordaki halkı katletmedi ve demokrasi getiricez ayağına onların petrollerine göz dikmedi, kendi ülkesine terör saldırısı düzenletip afganistandaki insanların anasını ağlatmadı.
saddam hüseyin kimyasal bombalar ve barbarlıkla suçlanıyor ise ( ki saddam hüseyin'i kesinlikle savunmuyorum) amerika ve israil barbarlığın zirvesindedirler.ırak'da ve gazze'de insanlar üzerinde birçok kimyasal bomba denenmiştir.bunun uygarlık ve demokrasiyle ne bağlantısı olabilir?
bir de şu unutulmamalıdır ki büyük devletler savaşmaz.ırak'da yapıldığı gibi halkı zıt kutuplara çeker ve ülkenin kendi içinde bölünmesini izlerler.buna saddam hüseyin vb. oluşumlar da dahildir.bu açıdan bakıldığında saddam hüseyin-amerika bağlantısı da yok sayılamaz bir ihtimaldir.
amerikanın çini ve avrupayı dünya savaşlarında özgürleştirdiğini zanneden, kore savaşında, vietnamda, afganistanda, ırakta yaptıklarını insanlığa hizmet adleden insan söylemidir.
amerika 1. dünya savaşı öncesinde ingilterenin hegomanyasında ve fransanın egemenliğinde ayakta kalmaya çalışan bir koloni devleti iken, insan gücü ve ekonomik dseteğine ihtiyaç duyulduğu için savaşa girmiş ve savaş sonunda kendini uluslararası bir referans noktası olarak bulmuştur. akabinde gayet şaibeli bir olay olan pearl harbour baskını ile ikinci dünya savaşına girmiş ve pasifik,atlantik,kuzey afrika,italya,orta asya ve avrupada akan oluk oluk kandan, ekonomik krizin pençesinde kıvranırken, birden dünya devi bir ekonomi ve dünya jandarması olarak çıkmıştır. büyük eyaletlerinin tarihlerine bakın çoğu ikinci dünya savaşı ile beslenerek kentleşmeye ve refaha ulaşmıştır. bunlar biraz şans ve biraz da planlı ataklardır. takip eden dönemde aynı senaryoları değişik coğrafyalarda küçük çapta tatbik etmeye ve çıkarlarını maskeleyen demokrasi hareketlerine devam etmiştir. bir coğrafyada rakip ekonomi ve devleti çökertmek için terör örgütlerini organize ederken başka bir coğrafyada kendisinin kurduğu terör odaklarını yok etme adı altında işgaller ve kıyımlar gerçekleştirmekten sakınmamıştır. israile fosfor bombası kullanıyor diye çıkışanların, amerikenın vietnamda, afganistanda, ırakta kullandığı yangın bombalarından bihaber olduğu bir gerçektir. girdikleri her coğrafyada ölümcül yaralar açan ve düzeltilemez kaoslar yaratan amerikan ordusunun, somalideki insanlık dramlarına, bosnaya, çeçenistana, dağlık karabağa neden göz yumduğunu sormak lazımdır bu amerikan yandaşlarına. sebeb ortadadır çıkarı ve kazancı olmayan hiçbir zulme taraf olmaz amerika, göz yumar hatta el altından silah satarak, tarafları eğiterek terör ortamını besler. terör onun en büyük kozu olmuştur artık. ıraktaki varlığınıda, afganiztandaki otoritesinide teröre borçlu amerika. usame bin ladin kime hizmet ediyor sanılmaktadır. yüzünü gören bir allahın kulu yok ama amerika yirmi yıldır usame ve el kaide diyerek istediği yere uzanabiliyor. amerika etkili bir savaş imparatorluğu iken türkiye etkisiz bir devlet olarak görülebilir. ama kötülük ve iyilik kavramları üzerinden iki ülkeyi cahilce karşılaştırmak akıl, mantık işi değildir. israilin pervasızlığının arkasında beyazev olduğunu göremeyen cahillere hiçbirşey anlatabilmek zaten mümkün değildir.
amerika'nın ırak'ı işgalini ve emperyalizm uygulamalarını normal sayan zihniyetin türkiye'yi/türkleri kötülemek için darbe dönemi, baskıcı yönetim, tarihte övgüyle anılmayan sadrazam gibi istisnai ve tabii ki türkiye'de genel tasvip görmeyen örnekleri altına doldurduğu ve insanları -af buyurun- öküzlükle itham ederek yaptığı savunudur. ele gelir yanı tabii ki yoktur. yoksa abd'de yapılıp dünyaya katkısı olan şeyleri, fransız ihtilali'nden önce cumhuriyet kurulmuş olmasını vs kimse kötülememektedir burada. yanlış olan, bunların emperyalizmi aklama ve türkleri kötüleme aracı olarak kullanılıyor olmasıdır.
modernizme karşıtlıktan ziyade emperyalist politikalara tepki babında ortaya çıkan bir fenomen. aksi takdirde örneğin kanada'ya karşı da aynı düzeyde bir tepki olurdu.
ama tabii ki tepki halklara ("amerikalılar" gibi) olmamalıdır, sonu etnik ayrımcılığa, ırkçılığa kadar gidebilir (maalesef türkiye'de de hem içe hem dışa dönük çok ekstrem örnekleri var). insanları ülkesinde dünyadan soyutlayıp bütün yabancılara ve ülke içindeki "tu kaka" ilan edilenlere karşı düşman olarak şartlandırmak artık çağdışı kalmıştır.
keza, tepki, teorik anlamda daha mutlu bir hayata gidişi hedefleyen cumhuriyet ve demokrasiye karşı da olmamalıdır. bunlar elde var bir olarak kenara yazılmadan konu sağlıklı incelenemiyor çünkü.
ama emperyalizm de "haklıdır, zaten insanlığı kurtarmak, dünyayı modernleştirmek için yapılıyor" yaklaşımı 19. yy. sonları - 20. yy. başlarında kalmış ve artık modası geçmiş bir yaklaşımın yeniden uyandırılmaya çalışılması çabasından farklı bir şey değildir. dolayısıyla abd'nin kuruluşundan itibaren tarihinde olan olumlu yanlara tabii ki olumlu denir. bizi çok ilgilendirmeyen , nötr bakabileceğimiz yanlarına da tarihi tespit açısından ilgi gösterilebilir. ama abd yeryüzünde ne yapsa haklıdır da denemez. dünya politikasında kendine yonttuğu ve zararı bize veya kendimize yakın hissettiğimiz başka ülkelere/halklara zarar veren noktaları da haliyle amerikan halkı üzerinden değil ama abd devleti veya hükümeti üzerinden eleştirme ve karşı durma hakkımız vardır.
