eksiklerini ve hatalarını iyi sinematografisi, emsallerinden farklı olarak takip edilebilir bir hikaye kurgusu ve elbette harika oyuncu performansları sayesinde unutturan, loach'a göz kırpmak istediğini hissettiğim iyi film. iki küçük eleştirim var; film çok uzun. sonu ile başı arasında ipler gevşiyor, geçmiş unutuluyor, film sönüyor. bir diğer sıkıntı ise bence sadece perdeleri (act) ayırmada kullanılsa nefis olarak hatırlanacak minibüste şarkı söyleme geçişlerinin sıklığı. filmi sündüren etkenlerden biri zaten o da.
spring breakers gibi bir fecaatin üreticisi harmony korine ya da bellflower gibi bir garabete babalık eden evan glodell izleyip bir şeyler öğrenebilir belki.
Son sahnesine özellikle bayıldığım film ama genel olarak öyle aman aman etkilemedi beni. Karakterler farklıydı, çeşit çeşit insan koymuş olmaları güzeldi. Milyon tane oyuncu vardı ve kalabalık kastla yapılan işler genelde özenli ve güzel oluyor. Ben seviyorum. Bu film de güzeldi dolayısıyla. Hikayesi basitti biraz, karakterler de öyle çok derin değildi ancak değindiği konular, kameranın bakış açısını ve genel itibariyle oyunculukları, beğendim şahsen.
son sahnesine kadar hiç umudumu kaybetmememe rağmen sonuyla ne anlatmak istediğini anlamadığım film olmuştur. fakat filmde sasha lane ve shia labeouf'un arasındaki çekim beni çok etkilemiş gerçekçiliğine inandırmıştır. bunun dışında filmin değindiği sınıf farklılıkları, alt sınıfın yaşadığı zorluklar ve hayatta kalma mücadelesi çoğu filmle benzer yönler barındırsa da işleniş tarzı ve gençlerin biraraya gelerek bulduğu çözümler yaratıcılık göstermektedir. bu nedenle 10 üzerinden 7 vereceğim bir film olmuştur.
insanın izlediğinde hoş bir seda sezinlemesini sağlayan, özgürlükten de bahseden film. 18 yaşındaki bir kızın özgürlüğü ve aşkı keşfetmesini anlatıyor.
süpermarkette yellow diamonds çalarken kasanın üzerine çıkıp dans eden esas oğlan da güldürmüştür.
