bir sağlık personelinin çalışabileceği en güzel mekan.
örnek vermek gerekirse; mühendis için sanayi, mimar için inşaat alanı, futbolcu için stadyum neyse sağlık personeli için de ameliyathane odur.
anestezi servisinde çalıştığım yıllarda, okulda öğrendiklerimden kat kat fazlasını öğrenmiştim. her türlü ameliyatı görmek ve kanla içiçe olmak eşsiz bir duygu..
en kötü tarafı ise ameliyathane önünde bekleyen hasta yakınlarının, siz kapıdan her çıktığınızda gözünüzün içine bakıp bir umutlu söz beklemesi..
buz gibi bir soğuk odada ölümle yaşamın en ortasındadır. ilk başta ürkek gözlerle etrafına bakarsın, zaten tependeki lamba seni iyice gerer,çevrende toplaşan boneli ve maskeli sağlık ekibinin gelmesi ile birlikte ne olduğunu anlayamadan herşey yolunda giderse kendini ayılırken bulabilirsin. dışarda seni bekleyenler içinde lanet olası bir yerdir.
genelde hastahaneler' de zemın katta veya eksi katlarda bulunur ve toprağın altında olmasından dolayı cok keyifli yerdir. en kötü durumumda bile çok keyifli anlar geçirdiğim yer olmuştur.
Girerken çok yusuf yusuf çektiğim, operasyon sırasında uyumamak için zor direndiğim ki doktorla muhabbet ettik o kadar, operasyon sonunda güle oynaya çıktığım mekan. Korkunuz ve heyecanınız yersiz, hissetmiyorsunuz. Tabi lokal anestezi için konuşuyorum. Öbür türlü takılan airway yeri eziyet ediyor insana.
çocukluğumdan beri hobi olarak ameliyat olurum eskiden hatırlarım böyle yarım kalmış bir inşaatın bodrum katı gibi, yukarıda borular duvarda yarım kalmış fayanslar falan olurdu. şimdiki ameliyathaneler bildiğin oda gibi dizayn edilmeye başlandı. sedyeyle o iğrenç yolculuk bitince nasıl geldik ya burası mı ki diyorum artık. özellerde de var bu dönüşüm devlet hastanesi övüyor diyen mallar çıkar şimdi.
