Kendimi bilmem ama ben ameliyattan cikdikdan 10 gun sonra sonra yogun bakima getirdikleri adam turku cigirip halay cekdi yeminle.. Diyarbakirli bi herif..
-koluma ne yaptınız lan! Koluma ne yaptınız amına koduklarım!
+pikacu bey kolunuz yerinde, uyuştuğu için hissetmiyosunuz.
-doktor serap sen misin?
+evet efendim.
-serap, bana bi kültablası getir, bi de çay koy sonra siktir git.
bundan iki yıl evvel mideyle falan ilgili sıkıntılar var. uyutmuyor, yedirmiyor içirmiyor velhasıl. hastaneye gittim çok defa bir sürü tetkik ve ilaçlardan medet bulamayınca üniversite hastanesine araştırma konusu olmak üzere kolonoskopi işlemini önerdi doktor. ben de bu teklifi duyar duymaz doktorun odasının kapısını yüzüne çarpıp çıktım...!? yok lan. yok. pardon bu başka konuydu. neyse.
kuzu kuzu kabul ettim tabi. can kıymetli neyzen. oradan buradan okuyorum dinliyorum her neyse, şemsiye hikayesinde olduğu gibi mecbur bir şekilde kabul ettik. önceden anestezi istemeden endoskopi olmuş birisi olarak artık anestezi olmadan kan aldırmam diyen bir hale gelmişim.
neyse kolonoskopi günü geldi çattı. damarlara şırıngalar falan sokuldu. nabız vs. ilacı enjekte ettikten sonra doktor bana 'ona kadar say' dedi. ben de 'bundan kolay ne var' diyerek içimden saymaya başladım ama tahmin edeceğiniz üzere sonunu getiremedim. bir ikii üüç döyyt ...
tahminime göre 4'de kaldım. sonra bir ara birilerinin dürtüklemesiyle uyandım. aynen devam:
beş altı yedi ...
o zaman beni hastaneye getiren arkadaş 'çocuğun aklını aldı doktorlar' diye korkmuş. sonra olayı anlatınca uyandı tabi. dalga geçmesi de cabası. çevreye rezil olduk mirim.
