algı düzeyi gereği başka türlü iletişim kurulamadığı için ev tadilatı yapan veya inşaatta çalışan işçilerle yapılan konuşmalarda kullanılan üslup. başka türlü anlaşmak mümkün değildir. kibar davranırsanız eğer, herif muhtemelen sizi iplemeyecektir. bildiğini yapacaktır. "bu adam ipne galiba" türünden fikirler oluşacaktır kafasında. hal böyle iken bu arkadaşlarla mümkün olduğunca sert ve bağırarak konuşmak lazımdır. gerekirse doğu şivesine yakın bazı kelimlerde kullanmak gerekebilir. araya bir kaç tane belden aşağı laf sıkıştırmak ise işin tuzu biberi olacaktır. işçiler böylece gaza gelecek ve işleriniz tıkır tıkır bitecektir..
her yaşlı insanın kulağının ağır işittiğini düşünüp (aslında düşünmeden istemsizce) bağırarak konuşulması haline benzer.
bu durumda bazen, neden bağırıyorsun karşında sağır mı var? diye sorulması muhtemelidir.
aynı şekilde sert bağırarak ve hatta şiveyi değiştirerek konuşmak anlamsızdır. yanlış anlaşılma kaygısı duyan insan, kısa ve net biçimde istediğini belirtmelidir. ne şivesi ne algı düzeyi ile ilgili genelleme yapmak doğru değildir.
toplumsal sorumluluğumuz, yeterince bilmeyen veya akıllı olmadığını düşündüğümüz insanın seviyesine inmeyi değil olabildiğince onun ufkunu açmayı gerekli kılar..
b: saatin sorunu neyden kaynaklanmış peki?
u:....*
b: kısa bir sürede tamir edebilecek misiniz?
u:....*
b: bu gibi durumlarla sık karşılaşıyor musunuz?
u:...*
b: saat niye patlar anlamam ki amnakoyim nası saat yapıyo bu adamlar ya!
u: hee, doğru diyon
ameleleri; doğar doğmaz bir mağaraya kapatılarak çalışabilecek yaşa geldiklerinde amelelik için sürüler halinde şehirlere gönderilen, hiç insan yüzü görmemiş neandertaller olarak tasavvur eden bünyelerin halt etmesidir.
