yaklaşık dört yıldır sahip olduğum sıfatlardan birisi.insana sorumluluk verir,abiniz sevişir bir çocuk yapar ama onun sorumluluğunun en az yarısı kadar sorumluluğunuz vardır.önce zor gelir yarım çocuğunuzun olması (amca=baba yarısı ise yeğen=çocuk yarısı denklemleri) ancak zaman geçtikçe ve amcacım beni parka götürür müsün dedikçe (parkta potansiyel çocuk sevici kızlarla tanışılması kuvvetle muhtemeldir) daha bir sevilir amcalık...
kaybedildiginde degeri daha fazla anlasılan kisi, ilk basta 1 hafta hiç bir sey yapılmaz sadece uzulunur, ardından yasamaya devam edilir, cunku hayat devam ediyordur, yasamak zorunlulugu vardır, aylar gecer, mezar ziyaretleri yapılır, mezara gidince yapılanlar akla gelir, biraz daha zaman gecince mezar ziyaretleri azalır, akla da dusmez o kadar yoklugu, sonra goz bir anda takvime carpar tam 1 sene gecmistir ustunden, tekrar anılar akla gelir, planlar dusunulur, yapılamıyanlara yanılır...
kaybedildiğinde ve bir daha size aslanım dediğini duyamayacağınızı anladığınızda yıkıldığınız,babanızın onu kaybettiğinde döktüğü gözyaşlarını görünce yakında sizin çocuğunuzun amcası olacak kardeşinize sıkı sıkı sarıldığınız,yakın durmayan;ama derinden size bağlı olan adam gibi adamdır. Erken gittiyse diğer adı da hüzündür.
