yaşama amaçını kişiye odaklamak, yapılan yanlışların başında gelir. sevgiliye veya aileden birisine, yakın dostına vs. odaklamak herşeyi, onun üstüne planlamak hayatı. gidinc ölünce vb. kişinin kendi amaçını yitirme durumudur.
uzun vadede hic bir planı olmayan, gunu kurtarmak icin yasayan neden yasıyorum ki sorusuna cevap aramadan yasama, bazen depresyona giris sebebi bazen de icinde buldugu duruma gore hareketlerini belirleyendir.
olsa olsa dönemsel birşey olabilir. hiçkimse bütün ömrünü amaçsız yaşayarak geçiremez, çünkü hayatın bizzat insanlara yönelik amaçları vardır. elbet birşeyler çıkar da bu amaçsız kişilerin sebeplere bulanmasını sağlar. hayattan tamamen kopmak için kişinin gerçekten ölmesi gerekir.
daha önceden belirlenen amaçların birer birer hüsrana dönüşmesiyle istemdışı oluşur.
artık ne yeni bir amaç belirleyecek hayal gücü ve inanç, ne de sunulan küçük amaçlar (okul, dersler vb.) uğrunda çalışacak takat vardır. uyku en yakın arkadaş, gündüz en büyük düşman, gülüşler tiksinti verici aktivite haline gelmiştir. sigara, alkol derdi en iyi anlayan ama çözüm üretmeyendir. bir sigara daha, bir bardak daha, uyku ve bilgisayar kelimeleri günü tanımlamak için yeterli bir konuma gelmiştir.
