mutlaka hepimiz karşılaşmışızdır, dil bilimciler çıkar ve 'türkiye'de vatandaşların günlük hayatta 400 kelime ile konuştuğundan oysa ingiltere'de ortalama 2 bin kelimenin telaffuz edildiğinden' dem vururlar. halbuki günlük dilde kullandığımız kelime miktarınında kelimelerin anlam zenginliği önemli rol oynar. bir kelimeye 40 anlam yüklenebilen güzel türkçemizde -çarp 40'la 1'i 40 yapar, ve milliyetçi hareket partisi'nin kırkıncı yılı- günlük hayatta kullanılan kelime sayısının azlığından kimse de gocunmaz, gocunmamalı. tüm bu anlattıklarımdan sonra müddei iddiasını ispatla mükelleftir, diyerek aslında türkçedeki 400 kelimenin anlam zenginliği göz önünde alındığında mukayese edilen dillerdeki 2 bin kelimeyle nasıl eşdeğer olduğunu, am kelimesi ile somutlaştırmaya çalışacağım.
am kelimesinin, kullanabileceğimiz çeşitli şekilleri şöyle;
noktalama işaretlerinden bir demet:
1. nokta olarak
çok uzun amına koyim
2. virgül olarak
geçen yoldayım amına koyim adam önüme kırdı direksiyonu iyi mi.
3. ünlem olarak.
vay amına koyim! o ne la?
cümle öğeleri ve noktalama işareti olarak kullanımın dışında, birçok duyguyu ve durumu da "am" kelimesi ile anlatabiliriz.
Say say bitmez zenginliktir. ama bir ahengine bakar mısınız?
insanın hep tekrar edesi geliyor, am, am, am, am, am...
Dillerden düşmesin aman, am, am, am, amm, ammm, ammmm, ammmmm...
