kendi içinde bir paradoks yaşayan insandır. alışmamaya alışmış olan bir insan, alışmamaya alıştığın için, hiç bir alışkanlığının olmadığını iddia edemez. fakat bunun vahim bir durum olduğunu belirtmekte yarar var sanırım. her kim ki, alışmamayı bünyesine kazandırmışsa, hayatta hiç bir ciddi durum karşısında ayakta duramaz. velhasıl, en nihayetinde kaybeden tarafta o olur. bu gibi durumların örnekleri de mevcuttur:
- ''yeteneksizlikte bir yetenektir.''
- ''çaresizseniz, çaresizsiniz.'' gibi.
