8 senedir onu her gördüğümde, sesini duyduğumda heyecanlanıyorum. içimi bir pişmanlık kaplıyor aşkımızı yaşayamadığımızdan dolayı ama sonra konuşuyoruz. Konuştukça ikimizinde dünyasının ne kadar farklı olduğunu anlıyorum. Sonra diyorum ki ben bunu mu sevmişim ya diyorum. O an içimde bitiriyorum ama 2 gün sonra tekrar onu özlediğimi fark ediyorum. Nasıl bir döngü bu anlamadım. 8 senedir bu ruh hali içerisindeyim. Onunla olmuyor ama onsuz da olmuyor.
Nasıl bir milletiz biz anlamadım, bir konu hakkında illa son derece emin olacağız;
-Ben hazırım, ışınayabilirsiniz artık!
+Abi bizde ışınlanma teknolojisi yok!
-Hiç mi yok? illa bir hiç lafı çıkacak ağzımızdan.
Mefistofeles: Alışkanlığa bağlıdır her şey.
Bir çocuk anasının memesini,
Hemen isteyerek kabul etmez,
Ama sonra zevkle doyurur kendini.
Bilginin göğüslerini de aynı şekilde,
Gün geçtikçe daha çok özlersiniz.
Alışkanlıklar öldürür kimi zaman. Alışkanlık cep telefonunuzda kullandığınız bir programı en son 7 ay önce kullanmanız ama her ne hikmetse silmeye kıyamadığınız anılarınızın saklı olmasıdır. Yani bir zamanlar alışkanlık olanlar bir süre sonra anı olmasıdır.
Hayat alışkanlıklarla yürür. Bir şeyi iyi yapmak istiyorsan alışkanlık haline getirmelisin. Alışkanlıksa tekrarla olur, Beyin böyle programlanır; bir şeyi sürekli yaparsan başka şey düşünmezsin, onu hep öyle yaparsın. O yüzden alışkanlıklarına çok dikkat et, neyi alışkanlık yaparsan hayatın ondan oluşur.
yatmadan once belli basli seyleri rituel haline getirmis haldeyim.
dis fircalamayi hadi herkes yapar. ama ben! dis fircaliyorum, yuzumu yikiyorum, sac tariyorum, ellerimi tekrar yikiyorum, dudak nemlendiricisi surmeden ve ellerimi kremlemeden katiyen yatamiyorum..
cok sacma. arkadaslarinizla evde oturuyorsunuz tam boyle uyku basmis muhabbet bitmis, herkes tatli tatli uyuyacak, ben bunlari yapmaya gidiyorum!
bazı durumlarda en güçlü duygulardan bile daha baskın olan his.biri hayatınıza girer ve zamanla farkına bile varmadan alışırsınız.daha ne olduğunu anlayamadan bağ kurarsınız.ve kayıp halinde bu durum çok üzücü olur.insan ne tuhaf bazan kötü bir duruma bile alışıyor.çocukken misafir gelirdi bir kaç gün kalırlar ve tüm düzen bozulurdu.gitsin isterdim.ama onlar gidince de bir boşluk olurdu.inceden bir üzüntü gibi.kimseye alışmak istemem bu yüzden çünkü herkes gider.ve her giden de bir şeyler götürür.
kötü bir alışkanlıktan kurtulmaya çalışmak, başlı başına bir uzmanlık isteyen alan da ; aslında hiçbir zararı olmamasına rağmen, herhangi bir şeyde hastalık derecesinde alışkanlığın da irdelenmesi gereken durumdur.
iyi alışkanlıklar her neyse hepsine varım da; alışkanlığın bir diğer boyutu, her şeyin ama her şeyin fazlası zarar noktasına giriyor bence.
