evet alışamadım. sensiz kendimi bir piç gibi hissediyorum. dolmuşa bile binemiyorum artık. okula hep yürüyerek gidiyorum. sadece okula mı ? hayır tabi ki. her yere tabanvay. ama çok koyuyor biliyor musun... eskiden tok tutsun diye sabahları yediğim simidi bile yiyemiyorum. ayran mı ? yakınımdan bile geçmiyor. seni çok arıyorum özellikle şu son günlerde. geçen gün vitrinde bir gömlek gördüm. hatta mağazaya girip denedim de. daha önce hiçbir şeyi kendime bu kadar yakıştırmamıştım. onu alamadan mağazadan çıkmak, senin yokluğunun daha da çok koyması... her şey o kadar berbattı ki. eve yürürken hep ağladım. saydım, sövdüm yokluğuna... ah ulan ahh! neredesin be para...
acı gerçekleri yüzünüze hiç çekinmeden vuran şarkıdır. kendinizi kandırdığınızı fark edersiniz bir bakıma bu şarkıyı dinlediğinizde. 'unuttum onu.' 'bitti artık.' 'gerçekten bir şey hissetmiyorum.' kendinize söylediğiniz bunun gibi milyonlarca yalanın bir gece gördüğünüz bir rüya sonrası ağlayarak uyandığınızda gerçekten de birer 'yalan' olduklarını fark edersiniz. ve aklınıza bu şarkı gelir.
gece ağır ağır gelir
gelir baş ucumda bekler
bana bittiğini söyler
bir daha sevmeyeceğini de
uyumaya calışsam da faydası yok
sana sarılmayı özlüyorum hala...
veganın dinledikçe ağlatan şarkılarından biridir. her dinleyişte kahretsin unutamadım işte niye yoksun ki niye yokluğuna alışmak zorundayım ki dedirten şarkıdır kendisi. psikolojik durumunuzu da iyice göçertir. (bkz: çok yazık)
Alışamadım yokluğuna belki de alışmak istemedim bilirsin beni alışkanlıkları sevmem.
Neyi severim ki zaten doğru düzgün.Evet haklısın aslında hep ters , hep hayali şeylerin peşinde koşan bir ömür. Daha nereye kadar diye sorma işte. Gittiği yere kadar
geri dönmeyi sevmiyorum. Alışmayı sevseydim zaten seninle yaşamayada alışırdım . Sadece anı yaşadım tabiki de mutluydum lütfen bunalımlı düşünme sadece bu benim kişiliğim.
Evet ben terk ettim seni sonsuza kadar seninle yaşıyamazdım ya . Hem mukemmel aşklar ilgimi çekmiyor uzun zamandır. insan yaşadığı kadar aşkı , acısınıda yaşamalı.
Alışamadım yokluğuna bahanelere sığınıyorum. Olmayan birinin yokluğuna nasıl alışılır ki. Varlığını bilmediğin birinin yokluğu nasıl olur. Var değildin evet sadece süslü hayallerimden biriydin peki neden bu karanlık günler , neden güneş doğmuyor artık, neden her sabah yuzum ıslak uyanıyorum. Alışamadım yokluğuna hem de varlığını hiç yaşayamamışken yokluğuna alışamadım. Evet yokluğunun soğuk havası bu ondan üşüyorum. peki sen alıştın mı benim yokluğuma ?
uyumaya calissamda faydasi yok
sana sarilmayi ozluyorum hala
kısımlarının deniz özbey aksanıyla bağıra bağıra söylenmesi gerekir, bu şarkı ancak böylece içinize işler. elimde değil ve tadın kaldıyla birlikte veganın en güzel şarkıları sıralamasında zirweye oynar. ağlatabilir.
üstünden epey vakit geçse bile, her dinlediğinizde sizi etkilemeyi basarabilen nadir şarkılardan. deniz öney'in yorumu şarkıyı daha da güzelleştiriyor.
her geçen anın sonunda hala
alısamadım yokluğuna..*
yokluğunla yoğruldum günler boyunca. göz kapaklarım yorgunluğunu gözlerime yüklemeye çalışsa da gecelerin kör karanlığında, ben gözyaşlarımla hep serin, sere serpe tuttum yokluğunun acısını. uyumadım, uyuyamadım. küstüm gecelere, yıldızlara. yerine koyamadım. yokluğun cehennem oldu. kavruldum, yandım ama içimde dışımda sen vardın. benimle yanıyordun oysa,yokluğunun cehennem sıcaklığında. ne alışmaktan yanayım yokluğuna,ne sensiz olmaya bu hayatta. çünkü hayat birgün kadar kısa.
