yeryüzüne ayı indir o bir şehir olsun
yaklaştıkça büyüyen
ayrıntıları setleri bahçeleri
yumuşak çizgileriyle ortaya çıkan
işte ben o şehri yaşadım yıllarca
istanbul'da parça parça
çeşmelerinde ayı yaşadım
servilerinde ayla birlik bölündüm
ayla birlik yaralandım
istanbul mezarlıklarını aydınlatan ayla
soludum bölük bölük ahiretin
keskin çizgili özgürlüğünü
kanlı canlı özgürlüğünü ay kesmesi
içtim sıcak bir yaz günü içilen buz gibi bir vişne şurubu benzeri
kutsallığın ballı biberli çilekli çile kevserini
istanbul'dur bu otuz yıl kana kana yaşadığım
taşlarına adeta resmim işledi
ben istanbul'da dağıldım zerre zerre
istanbul damla damla içimde birikti mermer tozu gelip gelip içimde oluştu bir şehir
bu yeryüzünden ve gökyüzünden ötedeki şehirdir
o bir kılıçtır doğudan batıya uzanıp
çin ipeğinden örülmüş şeytan kozasını bölen
darbeleriyle batı çeliğini lime lime eden
o tanrı'nın kılıç halindeki hilali
islam ruhunun kristalleşmiş heykeli
içimin sesi rüyamın öfkesi merhametimin şehri
istanbul'a gel oruç günleri gez gör ve dinle derinden
taştaki oymalarını incele bir er gözüyle
semerkant'tan kalkıp gelmiş erlerin gözüyle gör her yeri
camileri mezarlıkları çeşmeleri ve sebilleri
git sümbülefendi'ye servilerden sor olan biteni
merkezefendi'de tüket maddeyi yırt maddeciliğin kefenini
bağdat'ta ebedi bağı ruhun ve ilahi hikmetlerin
şam'da son sınırı manevi medeniyetlerin
kozmik bakış metafizik sezgi
bağdat'tan dal, şam'dan yaprak diyarbekir'den çizgi
hep istanbul'da kırık dökük
parçalanmış silinmiş sönmüş
hayaletler gibi kaçmış gizliliklere
loş boşluklara sığınmış kan rengi bir huzur arzusu
sabah karacaahmet'te öte şafak kırmızısında savaş borusu
sökün eder her sabah ufkun bir ucundan yeniçeriler
su şırıltısından gök gürültüsüne değin
bütün seslere düzen vermiş ebedi mehter
yok olduysa bu şehir ruhu ruhuma sindi
ben yaşadıkça o yaşayacak bende
kimbilir belki o da dirilecek benimle
islam milletinin dirilişinde
o yeniden güneşin güneş ayın ay ve dünyanın dünya
insanın insan olduğu o günde
ölümün biliyorum ey istanbul diriliş içindir
öyleyse indir ruhunun teslim bayraklarını indir göm toprağa
doğrul ve kalk ayağa
kemiklerinle etin arasında
sonsuz güç topla korku ve muştuyla mucize muştusuyla
yüreğim yırtılıyor çınlıyor ağlıyor yüreğim
fırtına yaprak yaprak dökülüyor
gecenin tüyleri savruluyor havaya
ölümümü kutlayan arz oğullarıyla
mübarek toprağın anlamından bile yoksun
taşın demirin mermerin ve tozun metafizik kadrine bile düşman
kabus ruhumu çalmak isteyen hırsız
madde dönüşür binbir şeye ama ruh kaybolmaz
altın madeni gibi pırıl pırıl kalır ve solmaz
ve ben kardan geldim ama denizi üstlendim
denizi yüklendim adeta denizle evlendim
denizle yaşadım denizle öldüm
öldükten sonra denizin gözlerini gördüm
denizden denize yükseldim
birliğin şarkısını işittim dinledim derinliklerinde
sedeflerinden yapılmış istanbul camilerinin taşları
beyaz güvercin kanadı köpüklerinde kubbelerini gördüm camilerin
-ama gizleyerek saklayarak itiraf etmeyerek-
bursa'dan gelen yeşil bu denizi boyadı gökten sonra
ve trenler şifreli düdükleriyle trajedileri perdelerken
dönüp bir köşeden ötede kaybolurken ben kayalarını denizin ahenkleştirdiği kıyılarda
gerçeği koğaladım hayal meyal görünen kelimeler arkasında
ve derken birden karaya sıçradım ayasofya
padişah türbeleriyle örtülmüş maskelenmiş şehzade mezarlarıyla
kayboldu o deniz o kentle birlikte rabbim bildir bana
olup biteni
o yeşil ötesi ışığı o güneşi tahlil eden su çizgisini
ve sen ey avrupa yerin dibine batacaksın bitmez tükenmez suçlarına karşılık
ve derken ayasofya yüzüme çarpan karanlık
serin ve kilim nakışlı kızıl gözlü dev bir cam gibi
ve kılıcımın ucunda ayasofya küçük bir bilya gibi
uçuyorum göklerin kubbesine bir ikram gibi
gök sofrasında bir çeşni bir garnitür gibi
kalk ve kavra ruhum bir kadavra gibi solan bu göksel yapıyı
bir kartal taşırken yere düşmüş
ve kalakalmış kaldığı yerde
sonra karanlıklardan çıkan kartallar tünemiş üstüne
yemişler ötesini berisini
ey kozmiğin kemirdiği bir kent gibi yükselen yapı
ey allah'a açılan ve kapanan ulu kapı
bir at gibi soluyorsun kulelerinle
deniz öfkenin köpükleriyle benekli
gel barışın köprüsü ol içimizde dışımızda
yeniden sularından içelim kana kana
savaşabilirim bugün bütün dünyayla
gerekirse
ruhumuzun susadığı hakikat olan
evrensel islam barışının zaferi için
aşk için tanrı hakikati aşkı için
göğe çıkan isa yere insin diye
-fazla çıkardılar göğe-
gel ey muhammed ve isa hakikati
burada sizi bekleyen bütün bir insanlık var
bulutlar yaralı insanlar zehir saçan fırtınalar
kara-düşünce fırtınalarıyla yüklü kurşun levha havaları
savaşırım doğudan daha doğu
doğrudan daha doğru olanı bulmak için
zulme karşı savaşabilirim
insan başı yalnız tanrı önünde eğilecektir
ebedi hakikat budur
bunun için savaşırım ben
bunun için kanım helal olsun
şehrimin altına özgür tanrı aşkını yazmak
istanbul'u yeniden tanrı şehri yapmak
bunun için savaşırım ben
servi için savaşırım çınar için savaşırım
tozlanmamış gün doğuşu için
yıldızlar geceleri yeniden görünsün diye
tuz deniz damlasında gülsün
çam denizle gülüşsün
su tenimizle barışsın
ruhumuzla ışısın diye
savaşçıyım ben atalarım gibi
istanbul için savaşırım
bağdat'ın dervişlik ortağı
şam'ın kılıç kardeşi
olan istanbul için
benim güneşimden öteye kimse gidemez
benim güneşimin üstüne doğmadığı hayat hayat değil
"benim duvarımdan yüksek duvar haraptır"
gerçek özgürlüktür kölelik değil tanrı'ya kulluk
istanbul olacak yine gerçek özgürlüğün türküsü
kıyamete kadar söylenecek türkü
