pablo neruda tarafından yazılmıştır.
sevmiyordum... acıma mıydı ya da nefret?
saygon gibi şehirlerde dolaşıyordum, madras'ta
khandy'de, ta gömülmü olana dek, anaradapurha'nın
görkemli taşları ve seylan'ın kayalıkları,
siddharta'nın resimleri
balinalar gibi ve daha da uzaklardaki;
penang dolaylarında tozda, nehir yataklarında,
yabanıl ormanın en temiz sessizliğinde, akınına uğramış
hayvan sürülerinin haşin hayatlarıyla
ötesinde bangkok'un dansçıların
giysileri ve açlı maskeleri
sehirlenmiş deniz dipleri
çiy renkli mücevherlerinden yapılma evler taşıyordu
ve geniş ırmakla boyunca akıyordu
yoksul kalabalıkların barakaları, teknelerle paketlenmiş,
ve sayısız başkaları da örtmüş yayılan toprağı,
sarı ırmakların ardı boyunca,
bağrı yarılmış bir tek vahşi hayvanın derisi gibi,
halkların derisi, sayısız efendi tarafından
küçük düşürülmüş
komutanlar ve kontlar
yaşadılar ölne fenerlerin
ıslak hırıltısında, emdiler kanını
yoksul zanaatkarların,
ve pençelerle kırbaçlar arasında daha yücelerde
bulunuyordu izin belgesi, avrupalı,
alüminyumdan tapınaklar kuran
petrolün kuzey amerikalısı
korunmasız deriyi yüzüp duruyordu
ve yaratıyordu kanda yeni kurbanlar.
