ademoğlu ve havvakızları olarak hepimiz, anormaliz, ukalayı, kendini beğenmişi sever, ona bağlanır ve hakettiğimiz bir methiyeyse de bize sunulan, gün gelir, sırf övgülere "yok ya, o sizin şeyliğiniz" dedik diye fikirleri değiştiririz, yani haketmeyen başka birilerini değerli, mühim, özel sanırız.
bana göre alçakgönüllülük denilen şey, kendini övmeyi ve megalomanlıgı iyi becerenlerin hangi konularda ve hangi anlarda bir adım geri atmayı iyi bildigi ve uyguladıgı sanattır.
şimdi burda kendime soruyorum "sen alçakgönüllü müsün?" diye, galiba cevabı yok
