beyinde anormal derecede protein depolanmasıyla karakterize edilen bir hastalıktır.
insan beyninin bilişsel fonksiyonlarını sekteye uğratan bir hastalık olup, yaşlı hastalarda hafıza kaybına neden olur.
yukarıda da ifade ettiğimiz gibi beyinde biriken protein depozitleri Alzheimer hastalığının klasik bir belirtisidir. ve biriken bu depozitler beyin hücrelerinde ilerleyici dejenerasyonu tetikler.
-Alzheimer hastalığının tedavisine yönelik umut verici bir gelişme-
bilim insanları Alzheimer hastalığının erken aşamasındaki hastalarda zararlı beta amiloid plaklarının azalmasını sağlayan -yeni bir antikor olarak tanımlanan- ''aducanumab'' adlı ilaç üretmeyi başardılar.
seçici bir şekilde bir epitopa karşı reaksiyon gösteren bir antikor olan ''aducanumab'', beyindeki ambloid plaklarını bağlar. böylece ilaç mikroglial hücreleri de aktifleştirir ve plaklar ortamdan uzaklaşır.
araştırıcılar erken evre klinik çalışmalarla aducanumab ilacının 1 yıl düzenli kullanımına bağlı olarak bilişsel gerilemenin hastalarda önemli bir şekilde azaldığını rapor etmişler.
aducanumab ilacı Alzheimer hastalığın tedavisinde umut verici bir gelişme gibi gözüküyor.
yalnız yine de temkinli olmakta yarar var.
ilacın yan etkilerinin incelenmesi gerekiyor. ayrıca ilaç doz uygulamalarının da detaylı bir şekilde araştırılması gerekir.
Az önce alzheimer hastalarına özel bir huzurevindeydim. insanlar seni sanki öz evladınmış gibi karşılıyorlar önce bugünün onlara bayram olduğunu söylemişler belki de bayramın ne demek olduğunu hatırlamasalar bile hepsi özene bezene giyinip süslenmişti. Konuştuğumuzda ise oturdukları koltuğun yastıklarını hediye olarak bana vermek istediler. Bir tanesi torununa benzediğimi söyledikten sonra ismini sorduğumda hatırlamadığını söyledi.
insanlar orda belkide hayatlarının son günlerini zor şartlar altında geçiriyorlar ve görevlilerin söylediğine göre haftada birkaç kişi o da ailesinden biri olduğu için geldiğini söylediler. Orda sadece bütün gün oturmaktan başka bir şey yapmayan insanları gidin görün beş dakika sonra belkide sizi hatırlamayacak olsalar bile sevindirin.
Kimsenin başına gelmemesini dilediğim hastalık, gördükten sonra insan bir hayatını sorguluyor.
anneannemin ve babaannemin yakalandığı hastalık. bu hastalık hakkında oldukça bilgi sahibiyim, çünkü babaanneme 3 sene dolu dolu baktım, altını bezledim, çocuk gibi yıkadım, tırnaklarını kestim ve cenazesi benim evimden çıktı...haaa çocukları yok muydu? vardı?
risk altındayım yani. ama evimin yolunu hatırlamadığım zaman bir avuç hap alıp bu rezillikleri yaşamayacağım.
"sert bir zemin üzerinde çıplak ayakla durun. iki kolunuzu "t" şeklinde iki yana açarak gözlerinizi kapatın. 100'e kadar, 30 saniyede sesli olarak sayın bu şekilde. bu denge egzersizini her gün sabah ve ya akşam düzenli olarak yapın."
yukarıdaki gibi çeşitli egzersizler ile önemli ölçüde engellenebilecek hastalıktır.
Beyin kaynaklı bir hastalık. Tıbbi açıklamasını bilmiyorum ancak dedemi bu hastalıktan kaybettim. Hafızalar gün geçtikçe siliniyor. Buna biraz şizofrenlik ekleniyor. Küçüklük yaşlarından birine dönüyor ve orada takılı kalıyor. Bazı zaman ve belki çoğu zaman yaşamsal aktivitelerini dahi unutuyorlar. Aşırı ve gereksiz bir zayıflama başlıyor. Kemiklerin görünürlüğü sağlanıncaya kadar. Ve öldürüyor.
kronik beyin hastalığıdır. demans (bkz: bunama)ın alt çeşidi olan rahatsızlık. 85 yaşını geçen 3kişiden birinde görülür. ülkemizde 20 bin civarı alzheimer hastası vardır. bu sayı dünyada 15milyon civarındadır.
unutkanlıkla başlar. ileri safhalarda ailesini bile tanıyamama,altına kaçırma, solunum ve yeme güçlüğü görülür. kesin tedavisi yoktur. şöyleki nörötransmitter eksikliğide etken olduğu için asetil kolin birikmesini sağlayan achesteraz inhibitörleri kullanılabilir. ancak bu hastalığı durdurmaz veya ortadan kaldırmaz. sadece ilerlemesini yavaşlatabilir. su an tedavide kullanılan ilaçlar ebixaariceptexelon gibi pahalı ilaçlardır. kalıtsalda olabilmektedir. *
asıl tedavi ailenin veya bakıcının ona nasıl baktığı, nasıl ilgilendiğidir. zor bir hastalıktır. elden birşey gelmez. seviğiniz gözünüzün önünde zamanla eriyip gider. kendisi başlıca bir ölüm sebebi değildir. ancak yetersiz beslenme, uyku düzensizliği gibi etkenler sonu hazırlar. en buyuk tedavi ailenin sabrıdır. allah yardımcı olsundur..
babanem 5 senedir alzheimer hastası. ömrünün çoğu kısmı boyunca tek başına yaşamış, çocuklarını okutmuş, kendi evini almış, torununa * bakmış olan babanem; artık hisleri olmayan, sürekli yemek yemek isteyen, küçücük kalmış bir insana dönüştü.
alzheimer hastalık değil, o bir illet. sapasağlam görünen insanları çocuktan beter eden, hiç iyileşmeyen bir dert.
10 senedir istanbulda yaşayan kadın kendini izmirde, tek başına yaşıyor zannediyor. hala karşıyakadaki evimizden çıkıp kareksana gitmemi ve peksimet almamı istiyor. akşamları ölmüş olan akrabalarımıza çay ikram ettiriyor, bazen de sadece oturduğu yerden halisünasyonlar görerek bambaşka bir hayat yaşıyor. gün geliyor iki gün iki gece hiç uyumadan konuşuyor; gün geliyor otuzaltı saat hiç uyanmıyor.
bazen annesi oluyorum, bazen kızı, bazen torunu, bazen de bakıcısı natali.
yine de şükretmek lazım, en azından bir bakıcısı var, ilaçlarını karşılayacak sosyal güvence ve gücümüz var. olmayanlar için diyebileceğim tek şey sabır dilemek.
hazır aklımdayken eğer alzheimerlı bir akrabanız varsa; ve evdeki resmi geliriniz kişi başına 350 tl yi geçmiyorsa shçek e başvurup ayda 500 lira yaşlı bakım yardımı alabilirsiniz.
genel itibariyle yaşını başını almış insanlarda görülmektedir. yıllarca gözünüzün önünde şen şakrak kahkahalar atan, espriler yapıp ortamı kahkahalara boğan o çok sevdiğiniz eli öpülesi aile büyüğü gider, yerine kimseyi tanımayan ve aynı soruları üst üste soran bir kişi gelir.
dünyanın yaşanılası en zor durumlarındandır. yürekleri burkar. sizin için 'sen kimsin' demesi ve size boş gözlerle bakması gözlerinizin ıslanmasına sebeptir.
ilerleyen safhalarda ne yaptığını bilmez, ne sorduğunu bilmez, ne konuştuğunu bilmez seviyeye gelir. bir bitkiye dönüşür, size muhtaçtır ama muhtaç olduğu kişiyi de bilmemektedir.
bazen sevimlilikler yapar ama bu durum 'gülerim ağlanacak halime' gibidir.
aile büyünüğüz resmen çocuğunuz olmuş olur. allah kimsenin başına vermesindir ama ne dertler var diyip buna da şükür dersiniz.
once karsi karsiya oldugunuz gercegi anliyorsunuz ve kisinin her yaptigini hos gormeye basliyorsunuz. sonra artik bunun yasam biciminiz olmasi gerektigini anliyorsunuz ve gercegi kabul ederken hayatinizi degistirmek zorunda kaliyorsunuz. bu sirada da yasaminiz, sinir sisteminiz alt ust olup cikiyor.
bir de kisinin cektikleri var ki, dusundukce iciniz icinizi kemiriyor.
