mücadelede esas olanın beygir gücü değil, yürek gücü olduğunu bilenler için sorun olmayandır.
diyelim, şehirde akşam el ayak çekildiğinde iki arkadaş manita avına çıkarsın. yanlış anlaşılmasın manita avı lafın gelişi. çoğunlukla bir iki laf atma, hırtlık yapma o kadar. yüzde doksandokuz ihtimalle bi numara çıkmayacağını sen de bilirsin. ama o yüzde bir ihtimal yok mu, o yüzde bir ihtimal insanı mıknatıs gibi çekmeye yeter de artar bile. zaten avcılık ruhu da böyle bir şey. maksat bir, iki kilo beleş et değil. maksat cangılda iz sürmek, kokuyu takip etmek, o doğayı içine çekmek.
neyse, işte böyle anlarda boş boş dolanırken ışıklarda falan özellikle sağ koltukta fıstık olan bmw li zengin piçlerine denk gelindiğinde insanı şeytan dürter. el fireni çekili halde gaza basarsın. araba başlar kafa sallamaya. pic de mesajı almış ve kapışmaya yüreği varsa ışıkların yanmasıyla ok gibi fırlanır. yok eğer pic kapışmaya yanaşmıyorsa selektörle bir müddet taciz edilip manitasına da fazla rezil edilmeden basıp devam edilir. işte böyle çok bmw ye beşiktaşta, yıldızda, sahilde şahin egsozu koklatmışlığımız vardır. önemli olan zeka, refleks bir de cesaret. tabi arasıra ufak çaplı maddi hasarlı kaza olmuyor değil. o da işin cilvesi.
