geçenlerde canım sıkıldı şöyle bir alış veriş merkezlerini gezinvereyim dedim, uzun zamandır cep telefonu almadıydım heves ettim bakayım vs. derken kendimi bir avm'de buldum.
benim telefonum 2 yıl önce aldığım hiç bir özelliği olmayan (bir tek lambası var, yani ben alırken bunda ne özellik var dedim satıcı, lambası var abey demişti) sikindirik bir şey. aslında iyi. mesaj yazıyorum, arama yapabiliyorum, aranabiliyorum vs.
neyse,
ben telefonlara falan bakarken baktım bir kadıncağız elinde güzel bir telefonla vitrinde duran son model telefonlara bakıyor. belli bir sıkıntısı var. derken görevliyi çağırdı ve sorular yöneltmeye başladı.
- bu elimdeki telefondan yok mu acaba?
+ ondan bulamazssınız? eski.
- aaa neden? bu da çok güzel bir telefon ve çok olmadı alalı (ki, görünüşü gerçekten iyiydi)
+ bilmem hanfendi o model 6 ay önce çıktı ondan sonra şu model çıktı, bana göre 6 ay önce çıkmış bir telefon eskidir... ondan bulamazsınız.
sen kimsin amına koyayım (bak ağzımı bozdum) çapın ne? bu hayatın içindeki konumun ne. basit bir tezgahtar parçası nasıl oluyor da tüketim fetişzminin batağına saplanıp insanları aşağılıyor. eskiymiş, ulan hayvan 6 ay diyorsun. hadi 3 sene olsa 5 sene olsa...
neyse, ben hiç bir şey sormadan o iğrenç ortamdan eski telefonumla gayet mutlu mesut bir şekilde ayrıldım. bu arada kendilerini bilenleri tenzih ederim ama o telefon tezgahlarının etrafında toplaşan güruhun beyninin bir gram çalışmadığına dair fikirlerim tekrar ve tekrar netleşti.
