son aforizması 'neden ağlıyorsun elisabeth mutlu değil miyiz' olan, bıyığı dudaklarını kapatan -hani şu meşhur çakallı çizgi filmdeki çoban köpeğinin gözlerini örten kıl yumağı gibi- hakkında sıfat kullanmaya gerek olmayan adamın genç aforistleri tatmin eden söz öbekleri.
* Bundan sonraki yıllarda yapacağım iş iyiden iyiye belirlenmişti. Olumlayıcı k...esimini bitirmiştim işimin. Sözle, eylemle hayır diyen bölümüne gelmişti sıra. Bunlar da şimdiye değin sürüp gelen değerlerin yenilenmesi, büyük savaş, son karar gününün belirlenmesiydi. Bu arada, bir de yavaş yavaş çevreme bakıyor, kendime yakın gördüklerimi, güçlerine dayanarak bu yok etme işinde bana yardımı dokunabilecekleri arıyordum.
işte o günden beri, yazılarımın her biri bir oltadır: Kim bilir belki de olta atmakta herkesten ustayımdır?... Oltama hiç bir şey takılmamışsa suç benim değil artık. Balık yokmuş...
