Son yıllarda en tiksindiğim kelime alternatif olmuştur. Alternatif aşağı alternatif yukarı. Alternatif ne ulan? Kime alternatif neye alternatif?
Müzik piyasasından başlayalım:
"Biz gerek soundumuzla, gerekse imajımızla alternatif bir müzik yapıyoruz. Soundumuz alternatif hardcore blowjob metal satisfaction rock. Ayrıyeten teen free cumshot tarzını da bazı şarkılarımızda kullandık heheh. Öyle işte. Ayrıca grupça adana dürüm ve sütaş ayranı çok seviyoruz."
Yahu sen kime alternatifsin, Sonic Youth a mı, Iron Maiden a mı? Sıfatın ne tecrüben ne? "Böz alternatüfüz". Önce bir bu işi yalamış yutmuş, sen daha çişini tutmaktan acizken, bu işin kitabını yazan ustaları bir incele, onlar ne yapmış ne etmiş bir bak, onları bir örnek al da, yeterli birikime sahip olduktan sonra belki kendi tarzını oturtmaya çalışırsın. Ama daha dün bokken bugün kokmaya çalışırsan sana gülerler. Ben de götümle gülerim. Gülüyorum da.
Bu bir tiksinti noktasıyken, özellikle ekşi sözlük ve sonra da bilimum klon sözlüklerde alternatif bilmemneler diye yüzbinlerce başlığın açılması, benim ve alternatifin arasındaki uçurumu genişletti.
Alternatif yarasa kanatları, alternatif futbolcu isimleri, alternatif boklar, alternatif püsürler, alternatif kıllar gibi milyonlarcasının artık mizah olmaktan çıkıp, koyun mantığıyla "herkes yazmış biz de yazalım, eksik olmayalım" a dönüşmesi, mizah üretmekten yoksun olmamıza rağmen, var olanı nasıl da tüketip son damlasına kadar sömürmeyi seven insanlar olduğumuzu ayan beyan gözler önüne seriyor. "Eheheheh komiiiiiiikk" Yaratıcılık bu değildir, mizah üretmek de bu değildir.
"Hatırlar mısınız bir zamanlar fakir ama gururlu bir genç vardı?" klişesi artık ne kadar bayatsa, alternatif bilmemeneler türevleri de o kadar bayat o kadar tiksinti verici. "O genç artık hepinizin ebesini s.kmek istiyor. Bu kadar da üstüne gidilmez ki!"
Yılan Hikayesi diye gereksiz ötesi bir dizi vardı. ikili monologlar şöyle gelişirdi:
-Sonra ben adamın şapkasına içime aldım, git dedim.
-Ne?
-Şapkasına aldım, Şapkası büyüktü.
-Nee?
-Öyle deme abicim, şapka bu çok zevkli oluyor.
-Nee?
-Göt
-Nee?
-Pipi
-Nee?
ikinci kişiliksiz angut eleman hep ne diye histeri krizlerine girerdi ve bu diyalog tarzı her bölümde bir kaç kez tekrarlanırdı. Ben düşünürdüm "Kim oturup buna her defasında güler, bu senaristler seyirciyi angut mu sanıyor?" diye. Ama görüyorum ki alternatif bilmemne bilmemneleri içerikli her başlık aynı sevgiyi, aynı ilgiyi, aynı şefkati görüyor. herkes yaptığı milyonuncu espriyi yine yapmaktan büyük zevk duyuyor ve birileri de ısrarla aynı başlığa
bakınızlarını vererek aklınca ayar vermenin huzuru içinde çayını yudumluyor ve mışıl mışıl uyuyor. Ve bu arkadaşlar oturup Yılan Hikayesini izlerken her "nee" dendiğinde büyük ihtimalle yerlere yatıyor.
Ama tiksinti verdi artık, her gün aynı pilav yenir mi yahu?
