bitmeye yüz tutmuş bir ilişki için, arabuluculuk yapan abi veya ablanın yıllardır değişmeyen cümlelerle konuşmasıdır. ve asla karşı tarafa söz hakkı vermeyeceği için olay monologa dönüşmektedir.
- şimdi bak ben senin ablan sayılırım, önce şunu söyleyim bana dürüst ol, sen bu çocuğu seviyor musun? bana kaşını gözünü oynatma gözümün içine bakarak söyle, seviyor musun sevmiyor musun? gözümün içine bakarak söyle...heh madem evet ediyosun, aranızda da bir yaşanmışlık var, birlikte az çok birşeyler paylaşmışız, sen gel bu seferlik bu ablan için affet bu çocuğu, çünkü hepimiz insanız, hata insanlar için, çocuğun içinden de yüreğinden de eminsin sen, bakma sen aslında ciğerli çocuktur o, bir hatadır yapmış, affet sen onu affet, bak şimdi gidip çağırıyorum içeri, güzel güzel oturun anlaşın beni de üzmeyin bitanem tamam mı, bak daha ne güzel günler göreceğiz birlikte, inan bana herşey daha güzel olacak, ben seni hiçbir zaman karşıma alıp böyle konuşmadım, en son anda devreye girmek istedim ki kendi kendinize halledin problemlerinizi diye, hiç karıştım mı bugüne kadar sana? hadi şimdi içeri gönderiyorum, sana güveniyorum bak benim için bu sefer affedeceksin, bu sefer ben kefilim tamam mı hayatım hadi bye bye şekerim...sana güveniyorum...
- a.q.
