"Sanem Hanım. Sanem. Evlen benimle Sanem. Kadınım ol benim. Yaşadığım tüm acıları, yaptığım bütün kötülükleri, pişmanlıklarımı, hatalarımı akla. Başına çiçekten taçlar yapayım, sana şiirler yazayım, seni her gece masallar anlatarak uyutayım. Bazı akşamlar DVD'de film seyredelim seninle. Birlikte hüzünlenelim, birlikte gülelim. Sanat galerileri gezelim. Sen benden daha çok anla modern sanatı. Gördüğümüz eserlerin ne anlama geldiğini açıkla bana, ben başımı sallayayım. Ah ben ne aptalmışım! Nasıl olup da varlığından kuşkuya düşmüşüm? Oysa hayat denen bu yaranın seni bulmak dışında ne anlamı olabilirdi ki? Bak şimdi her şey ne kadar açık görünüyor oysa. ilk görüşte aşka inanırsın değil mi Sanem? Evet, çok doğru. Ben de başka türlüsüne inanmam zaten biliyor musun Sanem, ben seni hep severim. Her gün daha çok severim. Bak mesela pencerenin önüne bir kuş konar ben seni severim, bir tren yolculuğunda pencereden dışarı bakarken derme çatma bir ev gözüme çarpar ben seni severim, burnuma eskilerden, hangi uzak hatıraya ait olduğunu bir türlü çıkaramadığım bir koku çarpar ben seni severim, kafama kuş sıçar ben yine severim... Anlıyor musun beni? Sonra ben bazen biraz fazla kıskanç olabilirim. Diyelim yazlık bir yere gitmişizdir de, bir akşam sen çok hoş bir tunik giymişsindir, oradaki bütün erkekler bayılır sana, hemen aşık olur. Ben mesela, tunik nedir onu bile bilmeden kıskançlıktan çatlayabilirim böyle bir durumda. Ama belli etmem. Ama sen yine de sezersin. Öyle bir laf edersin ki ben, benden başka hiç kimseye bakmayacağını anlarım. O kadar da incesindir. Bir de, bir iyilik rica edeceğim senden. Gözlerine o elem ifadesini yükleyen alçağın adını söyle bana. Söyle ki, ona hemen düello şahitlerimi göndereyim. Silah seçimini o yapsın. Evet. Utanarak kabul ediyorum ki, bunu bir yerde okudum. Ama ne fark eder? Bütün şiirler, romanlar senin için yazılmadı mı zaten? Şarkılar senin için söylenmedi mi? Masumların kanı senin için akmadı mı? Ruhum hep seni aradı benim Sanem. Hep seni arar. Milyonlarca yıl geçsin sistemler çöksün, güneşler patlasın benim ruhum seni arar. Ve biliyor musun Sanem, bulur da. Şimdi bulduğu gibi bulur. Seni seviyorum. Seni seviyorum. Seni seviyorum."
1969´da istanbul´da doğdum. Çocukluğum Acıbadem´in çeşitli mahallelerinde, uydurduğum hikayeleri arkadaşlarıma anlatarak geçti. Kalan zamanlarımda da mahalle savaşlarına katılıyordum. Zannediyorum yalancı ve kötü huylu oluşum bundan ileri gelmektedir. 1980´de Dârüşşafaka´ya girdim. Orada, fazla konuşmak zayıf biri olduğunuzu düşündürebileceğinden hikayelerimi anlatmayı bırakıp yazmaya başladım. Bir ara Franz Kafka isimli şahsiyetin benim kadar iyi uydurabildiğini fark edip küçük bir hayal kırıklığı yaşadım. Ama çabuk toparlandım. Ne de olsa ben daha gençtim ve o ölmüştü. Boğaziçi Üniversitesi´ndeki Psikoloji eğitimim bana Japon bıldırcınlarından pek de akıllı sayılamayacağızı öğretti. Otuz yaşına geldiğimde, başladığım bir romanı nasıl olduysa bitirebildim: Tatlı Rüyalar, psiko-absürd romantik komedi. Bugünlerde 11 aylık kızım Ada´yla birlikte yeni romanım üzerinde çalışıyoruz. Jules Verne, Michel Zevaco, Dostoyevski, Calvino, Nabokov ve Fowles hayatımın farklı dönemlerinde beni etkilemiş, büyük uydurukçulardır.
esasen hakkında söylenebilecek çok şey var. bir kere türkiyede fiktif roman konusunda çalışan nadir yazarlardan birisi. kurguladığı dünya ve onun içindeki karakterlerin kimisi hayal ürünü kimisi gerçek. misal tatlı rüyalar kitabındaki karakterlerden hamit alemdar kurgusaldır oysa hector berliöz ün gerçek hayatta bir karşılığı vardır.
hayalgücünü yetkin bir şekilde kullanabilen bir yazardır alper canıgüz. öyle olmasa iki romanıda bu kadar sürükleyici, insanı kadrajın içine çeken bir şekilde kurgulanamazdı. okuduğunuz her satırı sizi biraz daha esir eder.
nihayetinde alper canıgüz kendine has ironi kabiliyeti ile ilgiyi hakeden bir yazar. sabırla bekleyip tüm romanlarını okumak gibi bir amaç yüklüyor insanın sırtına yazdığı her roman ile...
ah muhsin ünlü süper bir insandır, ben o kadar değilim
ah muhsin ünlü yolda ebu bekiri görse es selamu aleyküm derdi,
ben yolda ebubekiri görsem korkudan altıma sıçarım.
ah muhsin ünlü asla yalan söylemez; ben annem beni döverken hiç ağlamadım.
ben annem beni döverken çok ağladım çünkü annem
gırtlağından hırıltılar çıkarırken nasıl terliyordu, görmeliydiniz.
ah muhsin ünlü, azraili yolda görse selam verirdi;
ben azraili babamın yanında görmüştüm, bir çift laf edebilseydim ona
derdim ki hayatta ben en çok babamı sevdim.
ah muhsin ünlü olsa ona bunları söylesem o bana gülümserdi;
o bana gülümserdi ben ona derdim ki, anam babam ben de isterim yüzümde güller açsın,
fakat şu koca yumru boğazımı düğümlüyor, bir şeyler yapamaz mıyız?
ah muhsin ünlü orada olsaydı annemin elini tutardı ve derdi ki kızım bu ne gayret!
ben orada olsaydım annemin elini tutardım ve derdim ki anneciğim ölmesen
ben oradaydım annemin elini tuttum ve dedim ki anneciğim seni ben öldürürüm;
annem döndü bana bir baktı o bakışı görmeliydiniz.
ah muhsin ünlü o bakışı görseydi merhametten ağlardı;
ben o bakışı gördüm nefretten çıldıracaktım ama annem elini çekti.
ne tuhaf, anneler ölürken bile çocuklarının
anneler ölürken bile çocuklarının gururundan eser bırakmıyor ne tuhaf
ah muhsin ünlü çok şanslı bir insan
annesi öldüğünde o kocaman bir adamdı;
benim annem öldüğünde ben küçücüktüm,
zaten şanslı birisi de değilimdir; kitaplara inanmam.
annem çoktan öldü bu ayşe kadını o pişirmiş olamaz!
olamaz dedim annem nefes alıp vermeye devam edince
verse de ben almam onu, içim ferahlamaz, siz de görseniz
annem tutsa elimden birlikte geçsek çölü
nasıl olsa annem de ölü ben de ölü.
kendisi alper kamu'nun mucidi, tatlı rüyalar'ın ve gizli ajans'ın dehası, şeker gibi kitapların müellifidir. murat menteş'in, tatlı rüyaları okuduktan sonra "işte bir kitabın nasıl yazılacağını öğrendim" deyip dublörün dilemması'nı kaleme alması olayının kıvılcımıdır. kitabın arkasına "ben sevdim, eller alsın. " yazmıştır.
tatlı rüyalar, oğullar ve rencide ruhlar romanlarıyla da olabilir, ama en çok en çok gizliajans adlı romanıyla, van gobbel edebiyat ödülüne aday gösterip, diğer adaylara "kusura bakmayın, ödül onundur" demek istediğim çetin bir metin yazarı. (van gobbel edebiyat ödülleri, edebiyatla uğraşan reklamcılara verilen bir ödül olup, isminden gayet de teşhir edildiği üzere, bu sene birincisi verilecektir. ödül heykelciği, Galatasaraylı eski büyük topçu ulrich van gobbel'in aşil tendonundan ilhamla yaratılan bir görsele sahip imiş. ayrıca adayların, ödül verici zümrenin neden böylesine absürt bir isimde; dahası neden sadece reklam yazarları arasında bir yarışma gerçekleştirdiğini sorgulamadan "ben ödülüme bakarım hacım" demeleri öngörülmektedir.)
Canıgüz'e özel piyes:
5 yıla yaklaşan reklam yazarlığı tecrübem yetmezmiş gibi 28 yıllık da insanlık tecrübem ile bir gün kıreyatif dayrektörlüğünüzde çalışmak istediğimi ayan beyan yazarım buraya. Zira şu yaşıma geldim, hayat bana 3 şey öğretti. ilki; Bir kızdan hoşlanmışsam çıkıp pat diye söylemeliymişim. ikincisi, herhangi bir işe talipsem tak diye söylemeliymişim. Üçüncüsü de pat ve tak arasındaki ince çizgi iyi kavramalıymışım. Ha bu arada, toplam tecrübemin 2 yıl olması 5 yıla yaklaştığı gerçeğini gölgeleyemez değil mi diojen? Neyse öyle işte. Aşırı zevzedim. Asıl maruzatım şu sevgili Canıgüz: reklamcılığı bıraktığınıza dair duyumlar mevcut. doğru ise isabet olmuştur. neden? Zira sizden daha kısa aralıklarla neşredilecek yepyeni romanlar, zihin açıcı filmler bekliyorum şahsım adına. sevgili saygılar.
Bir canıgüz röportajından alıntılanan, şahane bir sual-yanıt ile bitirelim o zaman:
-Boğaziçi Üniversitesi Psikoloji Bölümü mezunusunuz. Psikoloji ile ilgili neler yapıyorsunuz?
+Bunalıma giriyorum!
Hayalgücünü aşırı derecede iyi kullandığını düşündüğüm yazar. En iyi romanlarının Oğullar ve Rencide Ruhlar ile Cehennem Çiçeği olduğunu düşünüyorum. Son çıkan Kan ve Gül romanını aldım ancak okumaya kıyamıyorum.
4 kitabını okudum. Yanlış hatırlamıyorsam bir tek gizliajans kaldı okumadığım. Onu da okuyasım yok. Adamın yapıtlarını bitirmek istemediğimden dolayı tabii. Onu da okursam okuyacak başka bir şeyim kalmayacak gibi hissediyorum. Zor zamanlar için saklıyorum onu.
