darbeye olan özlem, fasizme olan özlemdir. özlemin giderilmesi icin en kestirme yol; mutfaktaki tüpün gazini acik birakip, guzelde bi kibrit cakmaktir.
konu ile alakasiz.
sahsim 5 yasindadir, carsida dayinin eli tutulmus sekilde gezilmektedir, bir apartmanin sag düz duvarinda kocaman bir türkes resmi bulunmaktadir.
+aaaa resme bak, dayi bu adam kim ?
-bosver kurt oldugunu düsünen bir it.
o zamanlar anliyamamis, ama dayi diyor diye dogru kabul ettigim gercekten dogru olan bir hede.
yahudi karl marx'ı ya da latin amerikalı che yi özlemekten daha soylu bir duygudur. ben alpaslan türkeş'e başbuğ diyenlerden ya da fikir önderliğini yaptığı türk-islam sentezciliği fikrinin peşinden gidenlerden değilim. ama türkeş hiçbir şey değilse bile bu toprağın öz çocuğudur. arkasında bir iz bırakmıştır. onun yolundan yürümesek de, nazarımızda bir yahudi iktisatçıdan ve bir latin amerikalı eşkiyadan daha değerlidir.
yahudi karl marx ve latin amerikalı che'yi özlemekle kıyaslanması bile saçma olan bir duygudur. onlar en azından yaşadıkları ülkeye darbe girişiminde bulunanların arasında değillerdi.
