richard strauss'un kanimca basyapitidir, yazdigi son senfonik siirdir. devasa bir kadro ister, 20 korno, ruzgar makinasi, gokgurultusu makinasi, bas obua kadroda yer alanlardan bazilari... nietzsche'nin "anti-christ" (deccal) adli kitabindan etkilenerek yazilmistir: buradaki baglanti, eserin konusunda yer alan bir adamin alp daginin zirvesine kadar tirmanip orada bir tur ustun insan hissine kapilmasi, bunu izleyen bir firtina ile dagdan asagi inmesi ve sonra senfoninin baslangicindaki gece bolumunun eser biterken aynen tekrarlanmasi ile nietzsche'nin bengi döngü kavramina cagrisim yapmasidir.
eser, richard strauss'un orkestrasyon bakimindan ne denli bir ustaliga eristiginin kanitidir, yaklasik olarak 45 dakika surer. muzik, birebir tablolarin muzikal tasviri seklindedir, manzaralar dinleyenin gozu onunde rahatlikla canlanir. ozellikle firtina bolumu, tum tarihin firtinaya dair en etkili muzikal tasvirlerinden biridir.
