yer: ısparta anadolu lisesi
zaman: 1995
kişiler: almanca hocası* ve sınıfın güzel kızı nevin*
ortaokulda almanca dersinde tahtaya çıkan kız öğrenci* bir metni okumatadır. metnin bir bölümünde am kiosk kelimesi geçmektedir. kız öğrencimiz belki ingilizce derslerinin etksinde kaldığından belki de utandığından dolayı o kısmı em olarak telaffuz eder;
- bik bik bik em kiosk
almanca hocası sert bir dille;
- em değil kızım am, am*
bütün sınıf aynı anda;
- hahaha*
lukas ist mein beste freund-ilk öğrendiğimiz çocuk şarkısı(lise son sınıftayız)
ich stehe auf,ich stehe auf-buda ikinci.
almanca öğrenemeye çalışan bir diğer arkadaşımın ağzından dökülenler: eine, meine, keine, deine, iş möhte köfte, iş bin krank sadece bunlardan ibaret. (bkz: swh)
ortaokuldaydım am montag demeye utanırdık sınıfça. almanca hocamız sürekli utanmayın yavrum derdi. ama elden birşey gelmezdi. hani otu boku dalga geçmek için kullandığımız yaşlardı.
ich mich mir
du dich dir
..
böyle gider bu.. bunu bütün sınıfın koro halinde söylediğini düşünün şimdi.iğrenç ortaokul anılarındandır, kaldı ki ortaokulda iyi bir anı yoktur herhalde.
