sözgelimi müslüman adamın üstüne hristiyanlık atsan sıkıntı çıkabilir. aynı şekilde; maliki mezhebinden birinin üstüne şafiilik attın diyelim, belki bünye reddeder. allah muhafaza.
müslüman bir arkadaşa kafi miktarda musevilik attın diyelim, ya birden bire aşırı doz din ile museviliğe dönerse? işlamda dinden çıkmanın cezası ölüm. külliyen sıkıntı. o musevilik damarı ile coca cola satışlarını patlatır, israil'i güçlendirmeye kalkarsa?
en iyisi kimsenin üzerine din atmayalım, herkes allahından bulsun.
takıldığım kahvehanede dün akşam duyduğum, ortamın sıkı müdavimi olan hacı amcalardan birine ait olan sözdür.
hacı amca yanındakilerle sohbet ederken sıklıkla ülkedeki din yetersizliğinden, cehapenin camileri nasıl ahır yaptığından vs bahsedip duruyordu, bir ara iyice kızarıp bozararak bayılacak gibi oldu, etrafındakiler soruyor tabi hacı ne oldu? neyin var? iyimisin falan.
ağzından güçlükle o cümle çıktı;
"allahını seven üzerime din atsın"
durumun ciddiyetini farkeden bizim kahveci faruk abi hızlı bir refleks göstererek hemen a haber'i açtı da, tayyibi gören hacı dayı hemen bir rahatlama yaşadı, rengi düzelti, nefes alışı düzene girdi, zaten 5 dakika sonra da tamamen normale döndü.
hayatımda şahit olduğum en garip olaylardan biridir.
