hiç düşündünüz mü allahın yerinde olmak nasıl bir duygu olurdu?
meşhur evrim teorisi ile önce yarattıcı var olsa,sonrada bu var olan mutlak güç bir kainat yaratsa idi.
yaratıcının bir çok bilimi ögrenmesi,yaratıcılık güçlerini sınayıp sınırlarını farketmesi için süre ve deney ortamına gereksimi olurdu.
ayrıca darwin amcayı haklı çıkartırcasına cografyanın durumuna uyum saglayan canlı organizmalar şu an oldugu gibi bir kürede 1.90 boyunda slaw hatunlar yaratırken diger kürede 1.45 boyunda çinliler yaratırdı sanırım.
ayrıca olayın psikolojik ve sosyoloji boyutunuda işe katarsak... kimileri isviçre medeniyetinde dogarken kimileri kudüs topraklarında dogacak insanlar kimileri köle dogarken kimileri efendi olarak yaratması gerekecekti.
böyle olurdu muhtemelen ama asıl problem tam otomatik yarattıgı kainatta müdahale ihtiyacı duyması sorun olmazmıydı.düşünsenize bu farklılıkları aynı imtihana tutma çabası...
önce sadece iki kişi yaratır ve bu iki kişiden bir toplum oluşturma çabasına girerdi..sonra aile içi ilişkinin etik olmadıgını fark eder bire bir hayata müdahil olur, kimin kimle yatmasının uygun olacagına karar verir,vermeklede kalmaz dinler aracılıgı ile bunu teblig ederdi.sonra bu insanları dogru yolu göstermek için çeşitli dinler verir,aynı kanunlar gibi durumun şartlarına göre çeşitli yeni yasaklar kor, kimi eski yasaklarını kaldırırdı.ve bu yarattıgı insanlar allahın verdigi zeka ile atomu bile parçalar birbirlerinin üzerine bomba yapar atardı.ama allahlarını gururlandıran kulları olmaz mıydı?
olurdu elbet o kullardan kimi can dündar olurdu kimi einstein kimisi aya bile giderdi.yıllarca boşlukta giden araçlar üretip kainatın sırlarını varoluş gerçegini araştırır kimide fazıl say'ın dedigi gibi sadece göbegini kaşırdı.
arada adını kullanan kullarıda çıkardı heralde allah için derlerdi,allahın rızası için derlerdi,kendilerine kişisel servetler biriktirirlerdi.allah olmanın en büyük zorlugu emirlerini teblig etme için kullanacagı araç olurdu heralde.düşünsene kulunun birine sen peygambersin diye görevlendirse....kuldur şaşar o zaman ben ogluyum diye düşünecek (bkz: teslis inancı)digerine sen peygambersin dese,allah kainatı benim gözüm nurum için yarattı diyecek.evine geleni bile teblig sahibine şikayet edecek.ya şunlara bişe söyleyiver diyecek.kulların arasında adalet eşitlik bozulacak.ayrıca yaratan olarak kullarına sevgisini ifade etmeye karar verirse,gücünü anlatmak istese aramızda mahrem yok ben sizlerin aklından geçeni bilirim demek istese... ben size şah damarınızdan yakınım demeli mi,annenizden daha şevkatliyim diyecek (ki en cahili bile anlasın diye).size cennet verecegim diyecek(hatta mükafat olarak dünyada yasakladıgı şaraptan dereler vaad edebilir :))...ama korkutmasıda gerekecek o zaman da trilyar yıl yakarım diye de tehdid edebilir...yaratanda senle birlikte ögreniyor olabilir mi...yaratanda kulları ile birlikte dinler, adetler,görüşler degiştiriyor olabilirmi sürekli...
ama fren mekanizmalarınada ihtiyacın yok mu! bu dinden çıkan kafir diyecek' yeni din indirincede bu dinden başka dünyada din yoktur demesini nasıl açıklayacagız?insanlar nasıl katılacak...sen şu dindensin ben bu dindenim lakırtıları bir birini bogazlayan insanlar her ikiside kendi yaratıcıları için yapacak.sanırım zor şey olmalı....sözlüge böyle birşeyler yazabilmeye başladıgımız yıllarda ise artık allahın kulları bilinçlenmiş olurdu.ve allah kulları üzerinde nimetini tamamlamış olurdu degil mi ?
ne zamanki bizler birbirimizi anlayıp allahı alet edenlere karşı birbirimize düşürmeye çalışanlara karşı tek yürek olabilirsek,diger yaratılanlarla saglıklı bir empati kurabilir hale gelebilirsek uygar ve yaşanılası bir dünyada görüş ayrılıkların güzelliklerini farkedip yaşayabilirsek bu hepimiz için hayırlı olacaktır.degişmeyen tek şey degişim.sizce?
