ateistlerin genel kanısı bu yönde! haksız da sayılmazlar!
her şeyin hiçliğe doğru akıp gittiği bir dünyada...
evet, trafik kazası geçirip sol omzunuzu sol el parmaklarınıza bağlayan uzantı yerine devasa bir boşlukla karşılaştığınızda, allaha sizi kurtarması için dua edip kurtulacağınıza delilik seviyesinde inanmanız normal değil!
iş kazasında karnınız patates püresi misali zemine saçılmışken ailenizle görüşmeniz adına allahtan süre talep etmek için kafayı yemiş olmanız lazım!
bilişsel sağlığımızı korumak için varlığını yadsıdığımız dış dünyanın hayatımız üzerindeki ölümcül etkileri de her zaman delice umutlarla, delice inançlarla telafi edilebilecek türden tehditler olagelmiştir.
bunları ateizmle aşamazsınız!
bunları dinlerle aşmanın da bir yolu yok!
yaratıcının ip adresine doğrudan s.o.s mesajları gönderirsiniz! ve böylesine çılgınca, anlamsız tahayyüllerde hayatta kalmak adına teselli ararsınız!
insan fıtratı gereği böyle, bu onun genlerine, beynine mıhlanmış bir meziyet!
ölüm anında gelen allaha inanma arzusuyla, büyük bir kazada yırtılan şah damarından yığınla kan dışarı fışkırıyorken, elleri ayakları boşalmış ve kafası kopmak üzereyken parmaklarıyla son bir kez başını yoklayan ve hayatta kalmaya çalışan kişilerin aptalca bir savunmayla hayatta kalabileceğine ihtimal vermesi arasında fark yok...
hayatta kalma arzunuza yönelik en aptalca,
en irrasyonel umut ve ümitlerinizle allaha inanmak ve duada teselli aramak özünde aynı şey...
bunları yapmazsanız öleceksiniz ve size ikinci bir şans verilmeyecek!
hayatta kalmak için son çırpınışın, en son beklenti ve tesellinin sesidir, allah.
