"1.) doğru hüküm vardır.
2.) bilgi, doğru hükümdür.
3.) bilgi, bilen'e muhtaçtır.
4.) bilen vardır.
5.) bilgi, bilen'in bilmesiyle var edilir: bilen, bilgiyi var edendir. bilgi, bilen tarafından sürekli var edildiğine göre; bilen, var eden'dir.
6.) bilen ve var eden, her şeyin bilen'i ve var eden'idir.
7.) ancak zamanı, mekanı, gökleri ve yeri kuşatan her şeyin bilen'i olabilir.
8.) zamanı ve mekanı, gökleri ve yeri kuşatan -şüphesiz- en yüce'dir, en büyük'tür, tek'tir.
9.) bilen ve var eden; en yüce'dir, en büyük'tür, tek'tir.
10.) en büyük, en yüce ve tek olan -şüphesiz- tek tanrı'dır, allah'tır." Şeklindeki ispattır.
Edit:
William Kingdon Clifford'un ''Bir şeye yetersiz delile dayanarak inanmak, herkes için, her zaman ve her yerde yanlıştır.'' sözü dikkate alınarak doğru inancın doğruluğuna ahlaki bir özellik verildiğinde, yani; doğru inanç, bir önermeye yeterli delile dayanarak inanma olarak tanımlandığında Sokrates'ın ''Doğru inanç bilgidir.'' tanımına yaptığı itirazdan ve Edmund Gettier'in ''Gerekçelendirilmiş doğru inanç bilgidir.'' tanımına yaptığı itirazdan etkilenmeyen bir ''Doğru inanç bilgidir.'' tanımı elde edilir.
Elde ettiğimiz bu bilgi ile bilgi gördüğümüz yere doğru inanç, bilen gördüğümüz yere de doğru inanan yazıyoruz: 3.) Dogru inanç, doğru inanana muhtaçtır. 4.) Doğru inanan vardır. 5.) Doğru inanç, doğru inananın doğru inanmasıyla var edilir: Doğru inanan, doğru inancı var edendir. Doğru inanç, doğru inanan tarafından sürekli var edildiğine göre; doğru inanan, var eden'dir.
