Din konusunda anlamlandiramadigim tek olay. Neden sınav oluyoruz diyorum senin iyi bir müslüman olup olmadığını test ediyor sınavı geçersen cenneti kazanacaksın diyor. Peki birşey sormak istiyorum cevabını bilenler lütfen yardımcı olsun.
Ben 19 yaşındayım 15 yaşında iken bir kardeşim olacağını öğrendim. Bu 3.müz olacaktı. Her neyse gel zaman git zaman annem 7 aylık hamile iken kardeşimin hasta olduğunu öğrendim. Hidrosefali imiş hastalığının adı belki bilenler vardır aranizda. Beyinde bulununan BOS sıvısını boşaltan damarın tıkanması sonucu sıvının beyinde birikmesi sonucu aşırı kafa büyüklüğü oluyor ve bu hastalığa sahip kişilerin çok fazla bir ömrü olmuyor. Biz bunu öğrendik doğal olarak yıkıldık.
Doktorlar yine de endişe etmememizi söyledi hastalık erken fark edildi ve sezeryan ile çok beklemeden çocuğu alıcaz doğar doğmaz ameliyat edicez dendi. Biz sezeryan tarihini beklerken bir gün annemin suyu geldi ve erken doğum oldu. Doğumdan hemen sonra kardeşim ameliyata alındı ve kafasına sant takildi. Yapay bir boru. Beyinden böbreklere ulaşıyor ve sıvıyı o tıkanan damar yerine bosaltiyor. Ameliyat allah'tan başarılı geçti. Şu an kardeşim 4 yaşında.
Annem hiçbir zaman ağzından şükrü eksik etmedi. Hicbir zaman isyan etmedi. Ama inanır mısınız bu sınavlar başımızdan eksik olmadi. Ilk olarak kardeşimin kör olduğunu öğrendik. Belki ameliyat nedeni ile belki biriken sıvı beyinde zarara neden olduğu için tam bilmiyoruz.
Sonra CP si olduğunu öğrendik. Serebral parsı. Kas hastalığı. Motor becerisi yok hala oturamıyor yürüyemiyor hatta konuşamıyor. Sürekli fizik tedavi aliyor. Normal bir çocuk gibi olmadığı için yanlış gelişiyor kaburgası yamuldu sürekli yatmak zorunda olduğu için. Iki kere kalçası çıktı. Ve doğduğundan beri olduğu ameliyatların sayısını hatırlamıyorum bile.
Kardeşim gözlerimizin önünde sürekli acı çekti. 2 yaşına kadar sabah akşam ağladı. Asla susmadı. Bu hastalar çok sinirli olurmuş . Çok agresifti hep hala öyle. Annem de hipotiroid olduğu için o da aşırı sınırlı. Bu ilk 2 yıl boyunca neler cektigimizi bir ben bir allah biliyor.
Ama annem hiç isyan etmedi. Hep bağlıydı dinine. Hep şükretti. Sınav dedi atlatıcaz dedi geçicek dedi.
Benim sormak istediğim şey şu. Bu kimin sınavi? Küçücük henüz doğmamış saf kardeşimin mi? Doğar doğmaz bu kadar acı çeken kardeşimin mi? Neden peki bunları hak edecek ne yaptı?
Yoksa sınav bizim mi? Madem bizim sınavımız bu kadar acıyı neden suçsuz minik kardeşim çekti? Neden bunları yaşamak zorunda olan o oldu? Üzgünüm ama bütün bunlar saçma geliyor. Ki hiç bir zaman inancımızı yitirmesenize rağmen neden devam ediyor sınavlar?
Demek birilerine öteki dünyada da diploma soracaklar ve o birileri bu dünyadaki türlü hile dolan ve bilumum ahlaka karşı şeylerden dolayı sınavı geçemeyip yine diplomasız yanacak pardon yaşayacak, yine diploma gösteremeyecek, yazık.
Peki bu sınavları geçtik diyelim. Hediyemiz ödülümüz ne olacak. Cennet mi. Istemiyorum cennet falan. Kardeşim 4 yaşında olmasına rağmen hala yürüyemiyor konuşamıyor yemek yiyemiyor. Kimse kusura bakmasın ama bu saatten sonra ödül ne olursa olsun bizim bu kaçırdığımız güzel şeylerin yerini tutamayacak asla. Bizim bu yaşadıklarımızın ödül olarak bir karşılığı yok. Kimse benden uydurma tanrınıza inanamami istemesin.
