Bazen gerçekten böyle olduğunu düşünüyorum ne gerek vardı böyle şeylere madem sen yarattın fabrika ayarlarınıda düzgün yap sınamaya gerek kalmasın. Ama yok olur mu öyle şey eğlenmesi gerek.
bir şeyleri tanrıyla açıklayanların mesele tanrıya gelince çuvallaması durumudur. tanrı bir kere sıkılamaz çünkü tanrı insan değil, insana ait olan hiçbir şeyi gösteremez.
ee o zaman neden yarattı?
kimse buna cevap veremez. bilinmek istedi derler, öyle gerekti derler, senin aklın almaz derler, biz bilemeyiz allah bilir derler ama bunların hiçbiri cevap değildir.
ya allah (c.c.) alemlerin sultanıdır. padişahıdır. melikidir. iyi ki yaratmış. beni insan olarak yarattığı için hamd ederim. hayvan da yaratabilirdi. hiç yaratılmamış olduğunuzu bi düşünün bakalım hiç olduğunuzu ???
allah (c.c.) her şeyin en mükemmelini kendinde barındıran zat ve ilahtır. ihtiyacı yoktur hiç bir şeye çünkü sameddir. fakat insanı yarattı ne oldu ????
--yegane ilah ve rabb olduğu açığa çıktı. (halbuki kendisi biliyordu)
--merhameti açığa çıktı.
--ihsanı ikramı keremi açığa çıktı.
--bütün isim ve esması, sıfatı ilahiyesi açığa çıktı.
--güzellikler açığa çıktı, çirkinlikler açığa çıktı.
--hak açığa çıktı, batıl açığa çıktı.
--hayır açığa çıktı, şerr açığa çıktı.
--iyilik açığa çıktı, kötülük açığa çıktı.
--doğruluk açığa çıktı, yalan ve inkar açığa çıktı.
yetmez mi ?? yeter. yeter de artar bile.
hak şerleri hayr eyler. zannetmeki gayr eyler.
arif anı seyr eyler. mevla görelim neyler.
neylerse güzel eyler..
Allah c.c. Kuranı Kerimde: Ben insanları ve Cinleri ancak bana ibadet etsinler diye yarattım.
buyurmaktadır.
Bu ayetten hareketle insanın yaradılış amacı Allaha ibadettir. Burada önemli bir nokta Allah c.c. bizim ibadetimize ihtiyacı varmıdır. Elbette yoktur.
insanın Yaradılış amacı bu ayette açık ve net şekilde açıklanmıştır.
konuyla ilgili diğer ayetlerde ise
imam-ı Rabbani hazretleri buyuruyor ki:
Bütün varlıkların hülasası, özü olan insan, eğlence için, oyun için, yiyip içmek, gezmek, yatmak keyf sürmek için yaratılmadı. Kulluk vazifelerini yapmak için, Rabbine itaat tevazu kuvvetsizliğini, ihtiyacını göstermek, Ona sığınmak ve yalvarmak için yaratıldı.
Muhammed aleyhisselamın bildirdiği ibadetlerin hepsi, insanlara faydalı şeylerdir. insanlara yaradığı için emredilmiştir. Yoksa, hiçbir ibadetin Allahü teâlâya faydası yoktur. Candan teşekkür ederek, minnet ile ibadet yapmalı, tam teslim olarak emirleri yapmaya ve yasaklardan kaçınmaya çalışmalıdır. Allahü teâlâ hiçbir şeye muhtaç olmadığı halde, kullarını, emir ve yasaklar vermekle şereflendirdi. Her şeye muhtaç olan, biz kulların, bu büyük ihsana, bol bol teşekkür etmemiz, bunun için de, emirleri yapmaya candan sarılmamız gerekir. (73. Mektub)
Allahü teâlâ, her şeyin sebepsiz, şartsız, maliki, hepimizin sahibidir. Bütün insanlar, Onun kullarıdır. Kullarına verdiği her emri ve her şeyi istediği gibi kullanması, hep yerindedir ve faydalıdır. Bunda, zulüm olamaz. Memurlar âmirlere, kullar sahiplere emirlerin, işlerin sebebini soramaz. Akla uygun, bundan daha açık bir şey yoktur.
Bütün insanları Cehenneme koyup, sonsuz azap yapsaydı, kimin bir şey söylemeye hakkı olabilirdi? Çünkü, kendi yarattığı, yetiştirdiği mülkünü kullanıyor. Başkası yok ki, onun mülküne tecavüz olsun ve zulüm denilebilsin. Halbuki, insanların kullandığı, öğündükleri mallar, mülkler, hakikatte onların değil, hepsi, Onundur. Bizim bunlara el uzatmamız, karışmamız, hakikatte zulümdür. Allahü teâlâ, bu dünyanın düzeni için ve bazı faydalara yol açması için, bunları bize mülk kılmış ise de, hakikatte hepsi Onundur. O halde, bizim bunları, asıl sahibinin mubah ettiği, izin verdiği kadar kullanmamız yerinde olur. (266. mektub)
[Bugün bile, Allahü teâlâyı inkâr eden, islamiyet’i beğenmeyen, cahilliğin verdiği cesaret ve taşkınlıkla öğünen cemiyetlerin, Allahü teâlânın emirlerinden çoğunu benimsedikleri göze çarpıyor. Bütün insanların, din ahlakından uzaklaştıkça, geçimsizlik, sefalet, işkence, sıkıntı ile kıvrandıkları görülüyor. Fen aletleri, medeni vasıtalar, akıllara hayret verecek şekilde, ilerlediği halde, dünyadaki huzursuzluğun, insanlıktaki sıkıntının azalmadığı, arttığı, ibretle görülüyor.]
