sümerlerde yaradılış destanı, bir yerden tanıdık gelecektir sizlere.
daha hiçbir şey ortada yokken her yer su ile kaplıydı. elbette bu suyun bir tanrıçası vardı ki nammu. bu tanrıça daha sonra gök ile yeri kaplayan evren dağını doğurdu. bu dağın da üstü gökyüzü, alt kısmı da yerdi. sonrasında hava tanrısı enlil, gök tanrısı an ve yer tanrıçası ki' nin birleşmesinden meydana geliyor ve gök ile yeri birbirinden ayırıyor. an göğü, ki ve enlil' de yeri alıyor.
enlil ve enki, yeri bitkiler, ağaçlar, sular ve hayvanlar ile donatıyor. tanrı enlil ile ninlil' den ay tanrısı oluyor. ay tanrısı nanna ile tanrıça ningal' den de güneş tanrısı utu ve bereket tanrıçası venüs yıldızını simgeleyen inanna meydana geliyor.
bir zaman sonra da tanrı ve tanrıçalar çoğalınca kendi işlerini yapamaz oluyorlar ve toplanıp baş tanrılara yakınarak kendilerine yardımcı istiyorlar. bilgelik tanrısı da kendilerine benzeyen ve çamurdan insanı yapıyor. bu çamurdan yaratılan insana da ana tanrıça üfleyerek can veriyor ve yaratılış gerçekleşmiş oluyor.
maymundan mı gelindi bilemiyorum ama maymuna giden çok fazla insan olduğundan emin olduğum iddiadır. daldan dala atlayan birbirinin orasını burasını çeken şempanzeler gibi elleri ayakları rahat durmuyor g.tleri başları farklı oynuyor bir sürü insanın.
--spoiler--
aynı kelime mülk suresinin 3. ayetinde ise "bozukluk" olarak tercüme ediliyor.
--spoiler--
ama aynı kelimenin farklı anlamları olabiliyor arapça'da.
