akıllı insanın vereceği cevapmış. bugün bunu öğrendim.
''çorbada tuz var'' diyene ben neden göremiyorum dediğinizde alacağınız cevap bellidir; ''tadına bak gerizekalı, anlarsın o zaman''
gözün görmesi ve bazen görememesi, kulağın bazı frekansları işitip bazılarını işitemiyor olması; gözün ve de kulağın acziyetidir. kızıl ötesi ışık vardır; ancak onu görecek göz sizde yoksa; ''kızıl ötesi ışık var da ben neden göremiyorum'' demeniz sizi akıllı, sorgulayan insan değil, körü körüne saçmalayan ahmak yapar.
derinin üzerinde bulunan milyonlarca bakteriyi görememen, senin için lütuftur. zira aksi takdirde kendini parçalar, aciz ve de sefil yaşamına son verirdin. dünyanın dönüşünden kaynaklanan sesi, bir karıncanın tıkırtısını, süpernovaların patlamasını duyacak olsaydın, yeryüzünün zindan olduğuna yanardın.
kapalı bir odada(4 duvar) hapissin sen. hiçbir teknolojik aletin, bilimsel gelişimin o odanın dışına çıkmaya yetmiyor. ama o odanın dışında da başka odalar, evrenler, sistemler var. ancak senin acziyetin o odaları tahayyül etmene yetmiyorsa, onları yanlışlamak ve doğrulamak arasında bir seçim yaparsın. iki seçeneğin de birbirinden farkı yok. sen ''bu odanın dışında başka oda falan yok'' derken, birileri de ''hayır, bence var'' diyecektir. onlar sorgulamayan gerizekalılar olurken sen akıllı oluyorsun ha? hiçbirşeyi kesinlikle yanlışlayamaz ve doğrulayamazken, aksini düşünenler senden daha gerzek oluyorlar, ne güzel istanbul be!
dön ve aynaya bak, kaç lüks aydınlıksın!
edit: çok aydın ve de sorgulayansın da neden hiç platon, aristo okumadın be adam. 3500 yıl önce cevabı verildi bunların.
ulan buna nasıl tanım yapılır diye düşünürken laf sokmaya müsait cümle olarak ifade etmek istiyorum.
kişi "allah vardır" diyene "hani ben göremiyorum" diyerek laf soktuğunu düşünebilir. pek tabi kendince haklıdır ama sağından solundan gelenleri görmüyordur.
o an söylediğinin yada yazdığının şevki ile zafer nidaları ile kolları havada dolaşırken bir anda nereden geldiği belli olmayan bir laf ile sokulur. öyle bi sokulmak değildir bu. kolları havada kime sokulsa acır. canını yakar.
laf sokma arzusu ile yanıp tutusmak... insanımızın huyu olmuş adeta.
allah hidayet etsin hepsini.
yazımı ismini tam hatırlamadığım bir filmden kesit ile bitirmek istiyorum.
mantıksız bir insanla karşı karşıya kalmaktır.
buna peygamber efendimiz döneminde bir olayla cevap verilebilir.
o dönem putperest bir kişi peygamber efendimizin yanına gelir. allah' ın olmadığını, görmediği bir şeye inanamayacağını küstah bir şekilde anlatır. hz. muhammed bir tebessümle elindeki süt bardağını gösterir. '' bu bardağa şimdi iyi bak'' der. eline bir peynir alır ve sütün içine atarak karıştırır. peynir sütün içinde karışmıştır erimiştir. hadi şimdi bana bu sütün içinde peyniri göster der. putperest cevap veremez.
bu da onun gibidir. eğer kişi bardağın içindeki peyniri fark etmek istemiyorsa sadece ona peygamber efendimizin yaptığı gibi tebessümle karşılık vermek gerekecektir.
hakikati güneşe benzetirler doğrudur, çoğu zaman gözlerimizi yaralar korkusuyla bakmayız. bazı ahmaklara bu yüzden allah2ın varlığını ispatlamak abesle iştigal etmek olur ki insan onuruna yakışmaz.*
- allah vardır
+ nerede ben göremiyorum
- ikna olmayacaksın azizim ama; bir gün günün doğuşunu izle.. batışını izle.. ve evreni düşün. mimarın izlerine her yerde rastlanır. evrenin en büyük mimarı allah'tır. her yerde kudretinin izlerini görürsün.
allah'ın, ya da nasıl adlandırılıyorsa, yaşamın akışına altıncı duyudan çok diğer beş duyu ile algılanabilir müdahalelerde bulunması düşüncesi, bana hep saçma gelmiştir. iddia edilmez mi ki o kullarını imanla, inançla test eder? #3664162 de belirtildiği gibi, görünür bir tanrı, "kul"larından beklediği imanı bu şekilde elde edemez, çünkü insanlar için o zaman inanmamak tuhaf bir durum olur. bu nedenle, mevzubahis sözü söylemek, etki bırakmak adına ucuz ve artistçe bir saçmalama ya da güya karizmatik cevaplar listesine bir madde ekleme eğilimidir.
- allahım bu eleman seni göremediği için varlığına iman etmediğini söyleyip cehennemi hak etmediğini düşünüyor.
+ peki o zaman arkadaşı cehennem denen özel suite götürün . acıyı görmese de canı baya yanacaktır.
allah çorbada tuz mudur, ayranın içindeki su mudur, teşbihte hiç mi hata yoktur da hayatınızı adadığınız,
yeri geldiğinde akılla açıklanamaz dediğiniz allah'ın varlığını hep ilkokul 2 örnekleriyle ispata çalışırsınız?
biraz güneyde yehova'ya inan bre gafil der kippalılar, hint yarımadasında şiva, vişnu, kali ve hepsi birleşir, voltran yaratıcı brahma olur adı, iskandinavya'da odin olur adı, inanmazsan thor kırar kafanı, pekmezini akıtır, maya diyarında olur sana kukulkan, inanmazsan gödünden alırlar kan*, olimpos'ta zeus olur, karnak'ta osiris olur, ra olur, pers diyarında ahura mazda, akadlarda allatu olur(bu allah için etimolojik xenon farları yakıyor biraz), rastafariler der ki o jah'tır, inanırsan kafa yapar, eskimolar sedna der, inanırsan ona, karısını sunar sana, uzak asya da der tengri, hem de gök rengi,
bu coğrafya da allah var der.
ve hepsinin tarifi, gücü, emri, ödülü, cezası farklıdır.
görüldüğü üzere o çorbadaki tuzun, ayrandaki suyun adına sahip çıkan yüce yaratıcı çok. bu kavramın adını, içeriğini, bulunduğun coğrafya belirliyorsa, bu işte biraz beşer imzası vardır kardeşim. siz en iyisi ''lekum dinikum veliye din'' deyin, kardeş kardeş devam edelim.
alaylı bir cümledir, zira allah'ın varlığına inanmayan bir kişi bunu böyle cevaplayabiliyorsa katıksız cahildir. "yaradan'ın varlığına inanmasan bile birazcık aklın olsa böyle soruyu sormanın ne kadar saçma olduğunu anlayabilirsin" diye hitap edilir soruyu soran kişiye.
Allah'ı görmek, onun cemalini seyretmek, bir kulun ulaşabileceği zevkin en üst noktasıdır. öyle ki bu dünya zevklerini unutturan cennet zevkleri, Allah'ı (c.c.) görmenin zevkinin yanında sıfırdır. Cennetteki mertebelerin en önemli farklılığı Cemalullah'ı görme sıklığıdır zaten.
Allah'ı görmek, iyi bir kulluğu, Allah'a (c.c.) itaati, bu dünya hayatında O'nun (c.c.) için çalışmayı gerektirir. Öyle kolay bir şey değildir yani.
kaldı ki görmek nedir? insan neyi görür, önce bunu düşünelim. insan daha bir aids mikrobunu görmekten aciz bir varlıktır. Görmek ihata meselesidir.
Hz. Mevlana'ya (r.a.) sormuşlar, "biz niye Allah'ı göremiyoruz?" diye. O da cevaben demiş ki, "her göz Allah'ı görmeye layık değildir. Göremez." Yani, biz kimiz ve neyiz ki Allah'ı (c.c.) görebilelim.
