Bazen çaresizlikte gelinen son noktadır. Herkes bir şekilde herhangi bir güce, tanrıya, ve ya herhangi bir şeye en çaresiz bir noktada yalvarır/yardım ister. ister inansın ister inanmasın..
çocukken geceleri yapılan iştir bu. "varsam, bir sebebi de olmalı, o sebebi ben bilemesem de o beni bilir muhakkak..." diye düşünülür bu yapılırken. inanca hep böyle baktım, inandığım zamanlar. kendimce inandım
şimdi dua etmiyorum. çok çok kötü durumlarda götün sıkışınca edilir, onda bir şey yok, hem şunun şurasında yabancı mıyız? tanrının da bizle ilgilenecek hali yok ya, ne diye meşgul edelim olur olmadık
