gereksiz bir nefrettir.
varlığını bildiğin bir tanrıyı ya kabul edersin ya reddersin.
eğer kabul edip nefret ediyorsan zaten sıçmışsın.
yahut reddediyorsan başına kötü bir şey geldiğinde ona bağlayamazsın.
bu tanrıya inanmıyorum diyip başının hemen yanından geçen mermiye korkan askerin "aman tanrım" demesi gibi bir şey.
Bir yahudi -sanırsam nazi kampında- söyle diyor: "eger bir tanrı varsa, onu affetmem için ayaklarıma kapanmalı." Adam acıdan haklı olarak tanrı inancından nefret etmis be..
Nefret, nefret, nefret... Allah kimdir bilmem ama akıllı bir yaratıcı varsa şayet hiç iyi şeyler düşünmem hakkında. Bu bir bilinmeyen. Yokmuş gibi davranalım tadımız kaçmasın bari. Varsa da nefret olmasın bunun adı. Nefret her ne kadar insanca olsa da insanlığımızı köreltir diğer yandan da.
